We hebben Denemarken helaas weer achter ons gelaten en zijn terug in Duitsland. We bezoeken Eckernförde. We vervolgen onze route over het Kielerkanaal naar Rendsburg, waar we de tentoonstelling NordArt bezoeken. We varen door naar Cuxhaven waar we het juiste moment afwachten om richting Helgoland te varen.
ECKERNFÖRDE
Donderdag 21 augustus 2025
Vandaag worden we gelukkig weer rustig wakker. De boot ligt gewoon vast. Wel zo fijn in plaats van de enerverende start van gisteren in Ærøskøobing. Na het ontbijt gaan we op pad naar het centrum van Eckernförde. We volgen de boulevardachtige kade langs het grote mooring field naar het stadje. Het is daar voller dan in de haven waar wij liggen. Toen we gisteravond aankwamen vroegen we ons af of er überhaupt nog meer volk in de haven was. Deze ochtend blijken het er wel wat meer te zijn, maar erg druk is het niet.
Bij de watersportwinkel liggen een aantal boten van het merk Saare. Op één van deze boten waait de Nederlandse vlag. We spreken de eigenaar, die nu zo'n acht weken in het bezit is van zijn nieuwe schip, dat hij in Estland heeft opgehaald. We mogen aan boord komen kijken, maar dat willen we hem met ons hele gezelschap niet aandoen.
We steken over bij het steile en smalle bruggetje en komen zo aan de zijde waar we drie jaar geleden in de Im Jaich Stadthafen hebben gelegen. We laten het de kinderen zien en lopen een stukje door langs het strand. Dan steken we door naar het centrum, dat we drie jaar geleden compleet gemist hebben. Waarschijnlijk omdat we hier toen druk waren met het regelen van een nieuwe accu. We shoppen wat en doen meteen boodschappen bij de REWE. Myrthe heeft zin in pizza, dus we gaan de uitdaging aan om vandaag vijf pizza's af te bakken in de oven op de boot. Verder halen we spulletjes om voor morgen onderweg broodjes gezond te maken. Bepakt en bezakt lopen we terug naar de haven. Hier gaat ieder wat voor zichzelf doen.
Renata en Judith gaan het gastenvlaggetje van Denemarken verwisselen voor die van Duitsland. Dat is even een oefening in het leggen van paalsteken, want we hebben nog niet de handige haakjes die we op Ohana Junior hadden gemaakt.
Rond etenstijd buigt Paul Michèl zich over de pizza's. We horen flink wat gemopper en dat hij dit niet nog een keer gaat doen. Het is ook een beetje puzzelen met de oven. Het gaat gauw te hard, zeker als de bakplaten onder het midden van de oven staan. Maar hij krijgt het uiteindelijk wel voor elkaar.
Na het eten is het tijd voor het klaarmaken van de broodjes gezond. We willen morgen op tijd weg en het zal weer een lange dag op het water worden. We willen in één keer doorvaren naar Rendsburg. Als de sluis in Holtenau een beetje meewerkt zal dat makkelijk moeten kunnen, maar drie jaar geleden hebben ze ons meer dan drie uur laten draaien voor de sluis in de bloedhitte, dus je weet maar nooit...
ECKERNFÖRDE - RENDSBURG
Vrijdag 22 augustus 2025
De wekker gaat om acht uur. Voor vakantiebegrippen dus vroeg uit de veren. Het ontbijt slaan we nu even over. De broodjes gezond, die we gisteravond hebben gemaakt, eten we later wel als brunch. Om kwart voor negen gooien we los. Bedoeling is dat Renata de box uit zal varen. Het is bijna windstil, dus dat moet kunnen als eerste oefening met dit nieuwe schip. Paul Michèl en Judith doen de handelingen aan dek. Renata krijgt toestemming om rustig weg te varen, maar we zijn blijkbaar vergeten om de walstroom los te koppelen. Dat gebeurt zomaar als je opeens rollen gaat omdraaien... Dus in z'n achteruit maar weer. Paul Michèl neemt het stuur over en Renata springt van boord om de walstroom los te koppelen. Gelukkig niets aan de hand, maar dat oefenen met de box uitvaren doen we een ander keertje wel weer. We verlaten de haven van Segelclub Eckernförde. Deze keer passeren we de marinehaven bij daglicht. Imposante schepen liggen daar. Ook liggen er een aantal U-boten (onderzeeërs).
We hebben weinig wind en ook nog van achteren, dus het eerste stuk varen we op de motor. Als we bijna de Eckernförder Bucht uitvaren zetten we het fokje bij. Zodra we koers zetten naar het zuiden, gaan we over op halve wind en gaat de snelheid omhoog. We tikken de 8,8 Kts aan.
Als we de Kieler Förde in draaien komen de broodjes gezond op tafel. Die laten we ons goed smaken. We passeren Strande en Schilksee, waar we een aantal weken geleden hebben gelegen. Aan de andere kant passeren we ook Laboe. Dan doemt al snel de sluis bij Holtenau op. Er liggen een boot of drie te wachten voor de sluis. Er vaart net op dat moment een Nederlands vrachtschip de sluis in. We willen ons nog snel melden bij de sluiswachter, dus Renata krijgt opdracht de marifoon te pakken en op te roepen. Maar de buitenmarifoon heeft om onbekende reden geen stroom en de marifoon binnen geeft melding dat de 'Power off' gaat. Los daarvan is een marifoongesprek naast het motorgeluid ook niet ideaal. Renata geeft het voor nu even op. We zien wel wat de andere schepen doen.
Al snel zien we de andere boten achter het vrachtschip de sluis in varen, dus wij sluiten snel aan. De fenders drijven al op de waterlijn. Het hekje is open, zodat we makkelijk van boord kunnen springen. Renata springt met de achterlijn van boord en Judith met de voorlijn. Zodra de achterlijn vast zit, mag de voorlijn dat ook. Het gaat als een geoliede machine. Vervolgens hebben we alle tijd om weer aan boord te klimmen. Voor Judith een makkie, voor Renata iets meer uitdaging.
Na een kleine daling van de waterspiegel, schuift de sluisdeur weer open en kunnen we het Kielerkanaal op varen. We meren meteen af bij de automaat om een kaartje te kopen, maar deze automaat blijkt 'out of order' te zijn, dus dat gaat hier niet lukken. Snel gooien we weer los en we gaan op weg achtervolgd door het groene Nederlandse vrachtschip. Plotseling doemen drie grote vrachtschepen voor ons op. Ze liggen op dat moment ter hoogte van de dukdalven en blijken daar te wachten tot het groene vrachtschip achter ons hen heeft gepasseerd. Niet lang na het passeren van de dukdalven passeert het groene vrachtschip ook ons en laat ons langzaam achter zich. Wij varen met zo'n 6 à 6,5 Kts. We hebben het nog even opgezocht. De beroepsvaart mag maximaal 8 Kts en wij 6,5 Kts.
Jammer dat het ook af en toe spettert, dus we zetten de bimini op om een droog te zitten. Het waait ook echt hard hier op het kanaal. We tikken gewoon 34 Kts wind aan, vergelijkbaar met windkracht 7. Dat verwacht je toch niet op het kanaal. Judith weert zich kranig aan het roer. Het is een flinke stoet zeilboten vandaag op het Kielerkanaal. Waar we de hele vakantie nauwelijks Nederlanders zijn tegengekomen, komen we nu de één na de ander tegen.
Je moet wat op zo'n lang kanaal, dus Paul Michèl en Judith gaan samen brownies bakken onder het varen. We kunnen niet wachten om een stukje te nemen. Als de brownies een beetje zijn afgekoeld begint de smulpartij.
Na de eerste 35 kilometer op het kanaal naderen we de afslag naar Rendsburg. Hier slaan we af en varen deze keer Büdelsdorf voorbij in de hoop een plekje te vinden in Rendsburg, want dit stadje zouden we graag eens bekijken. We varen rustig naar de haven. We zien boxen voor boten tot 12 meter en een langssteiger voor boten van meer dan 18 meter. Aan de andere zijde, vol in de wind, zijn ook nog boxen voor boten tot 16 meter. Wij varen hier naartoe. Het zijn boxen met één meerpaal achter, dus eigenlijk met z'n tweeën in één box.
Vanwege de wind staan er meteen hulptroepen op de steiger. Voor ons is het belangrijk om eerst de stuurboord achterlijn vast te hebben liggen, omdat daar de wind vol op staat. Deze heeft Myrthe vast. Judith stapt voor van boord met de stuurboord voorlijn en Renata geeft de bakboord voorlijn aan iemand op de steiger. Inmiddels vliegen Myrthe en Maxim bijna met de achterlijn overboord door de krachten die erop komen te staan. Renata snelt toe, neemt de lijn over en Paul Michèl pakt ook de lijn. We krijgen de boot weer iets dichter bij de paal en leggen de lijn dan snel om de lier heen, zodat we de boot naar de meerpaal kunnen lieren. We leggen aan de voorkant aan stuurboord ook een tweede lijn naar de steiger en voor de zekerheid doen we achter ook een extra lijn. Na de recente ervaringen in Ærøskøbing willen de kinderen graag de zekerheid dat we niet zomaar los kunnen slaan. Als we eenmaal liggen lijkt de wind ook weer wat te gaan liggen, waarom moet het precies zo hard waaien bij het aanleggen?
Omdat we morgen de tijd hebben om rustig Rensburg te verkennen, houden we het nu verder een beetje bij chillen op de boot. Paul Michèl verwent ons nog een keer met verse gebakken aardappels, broccoli met brie en gekruide kip. We zitten weer te smullen. Na het eten gaan we op zoek naar het probleem met de marifoon, waarom doet deze het plotseling niet meer. Is het apparaat overleden of kan het iets te maken met het feit dat we het MMSI-nummer van de marifoon nog niet aan hadden laten passen en het oude MMSI-nummer nu officieel niet meer bestaat. Dan gaan we de marifoon nu niet zomaar aan de praat krijgen, maar Paul Michèl zou Paul Michèl niet zijn als hij niet een nieuwe reserve marifoon had meegenomen. Deze wilde hij sowieso al aan boord monteren om altijd een back-up te hebben. De doos komt te voorschijn en hij sluit de nieuwe marifoon aan. Jammer genoeg is de bijgeleverde zekering al kapot, dus we kunnen hem niet verder instellen. Morgen eerst maar ergens een nieuwe zekering zien te vinden. Normaal komen we om in de reserveonderdelen, maar nu hebben we ze niet in reserve aan boord liggen. Dat zal bij onze volgende reis wel weer anders zijn, als we de tijd hebben gehad om alles opnieuw uit te zoeken en in te richten.
Tussen de bedrijven door ziet Renata plotseling een hartverwarmend bericht in Messenger verschijnen en later ook in de mail. Het komt van Corinna, Lars en Emil, de bemanning van het schip dat in Ærøskøbing roerloos terugkwam in de haven. Zij hebben ons op internet opgezocht en gevonden en een bericht gestuurd om ons te bedanken voor onze kalmte, hartelijkheid en hulp op een moment van stress en machteloosheid. Heel bijzonder om zo'n bericht te krijgen. Dat komt wel even binnen! Een prachtige afsluiting van de dag.
Afstand door het water: 39,3 NM; Duur: 6 uur en 3 minuten; Gemiddelde snelheid: 6,4 Kts
RENDSBURG
Zaterdag 23 augustus 2025
Vandaag start de dag weer rustig. We worden wakker van gesprekken op de steiger. We staan rustig op en gaan ontbijten. Om tien voor elf loopt Paul Michèl naar de hafenmeisterin om te vragen waar we het beste een zekering kunnen halen en of we een fiets kunnen lenen. De zoektocht naar een zekering is snel volbracht, we krijgen een nieuwe zekering toegestopt. Een fiets kunnen we hier niet lenen. We liggen een beetje lonely aan onze kant van de steiger. Zijn er weinig boten van onze lengte of is deze steiger niet populair? Ondertussen is op de boot de afwas gedaan en maken we ons klaar voor vertrek naar de Altstadt van Rendsburg.
We kijken prachtige oude gebouwen, zoals het Stadttheater hieronder, doen even lekker kinds en we shoppen wat. Er is behoorlijk wat leegstand en sommige winkels zien er nogal weinig uitnodigend uit met tralies voor de ramen.
Ons volgende doel is NordArt, een tentoonstelling in Büdelsdorf niet zo heel ver van de haven af gelegen. In een park zijn een groot aantal kunstwerken te bewonderen. Dat lijkt ons wel wat. We moeten hiervoor nog een kwartiertje lopen. Eenmaal binnen lopen we van kunstwerk naar kunstwerk.
Sommige kunstwerken spreken erg aan, andere wat minder en dat maakt het juist leuk met z'n allen. Waarom vind je iets mooi of juist niet mooi, wat heeft de kunstenaar proberen uit te beelden. Soms kun je dit zo zelf bedenken en bij andere vinden we het moeilijk om de omschrijving te koppelen aan het kunstwerk. Alles bij elkaar erg leuk. Bedankt voor de tip Arjen!
NordArt
Het historische terrein van de Carlshütte in Sleeswijk-Holstein dient als podium waar internationale kunst een gedeeld verhaal van onze tijd vertelt. NordArt, een van Europa's grootste tentoonstellingen van hedendaagse kunst, vindt dit jaar plaats van 6 juni tot en met 5 oktober.
NordArt wordt jaarlijks samengesteld en opnieuw vormgegeven en ontvangt jaarlijks zo'n 3.000 inzendingen van kunstenaars van over de hele wereld. Carlshütte, ooit een ijzergieterij, is getransformeerd tot een smeltkroes van een andere soort – een waar uiteenlopende perspectieven laten zien dat, ondanks culturele verschillen, de hoop en dromen van Oost en West, Noord en Zuid, diep met elkaar verbonden blijven. De kunst van de 200 geselecteerde kunstenaars belichaamt deze geest van dialoog en uitwisseling en biedt unieke perspectieven op de wereld van vandaag.
Bron: https://www.nordart.de/en/nordart
Vlakbij de westelijke uitgang van NordArt is een winkelcentrum gelegen. We doen boodschappen voor twee dagen bij de REWE en lopen terug naar de haven. Lekker een kopje thee met de gisteren gebakken brownie. Dat gaat er wel in na al dat gewandel. Daarna wordt er geblogd, gelezen, geknutseld en geLEGOd, totdat de dürüm-wraps met gyros en salade op tafel komen.
In de avond op weg naar het sanitair passeren we de lier om boten uit het water te takelen. Dit is in het donker echter moeilijk te zien. Blijkbaar wordt de lier op dit moment gebruikt en zijn er pionnen neergezet om dit aan te geven. Alleen vallen die ook niet erg op. We worden gemaand om snel over te steken, waardoor we de kabel over het hoofd zien en erover struikelen.
Terug op de boot gaan we een escaperoom doen. Timer aan, papier bij de hand en gaan met die banaan. We redden het net niet binnen het uur.
RENDSBURG - CUXHAVEN
Zondag 24 augustus 2025
Gisteren hebben we uitgezocht dat het rond kwart voor vier hoog water is bij Brunsbüttel en dat we nog zo'n zes uur te varen hebben over het kanaal. Planning van vandaag is dus: acht uur de wekker, half negen ontbijten en rond half tien trossen los. Na het opstaan blijken veel mensen al te vertrekken of al vertrokken te zijn. Hebben wij iets gemist? Op een andere site staat dat het rond kwart voor drie hoog water is. Hebben we ons een uur vergist? Maar nee, op Windfinder staat het hoogwater gewoon tegen vieren vanmiddag, dus de planning is goed.
We gaan een nieuwe poging doen om Renata een box uit te laten varen. Het waait niet zo hard, De extra lijnen zijn al opgeruimd, de walstroom is los. Het uitvaren gaat weer prima. Op naar het vervolg van het Kielerkanaal. Het is bewolkt met af en toe een zonnetje. Tijdens het varen ruimen Paul Michèl en Maxim de dinghy op, die nog aan dek ligt. We verwachten hem niet meer te gebruiken.
Onderweg regelen we online nog de betaling van de tol voor het Kielerkanaal en de sluizen, zodat we niet meer naar de havenmeester in Brunsbüttel hoeven om de tol te voldoen.
Daarna is het tijd om een appeltaart te gaan bakken. We verwachten vanavond Arjen en Ilse van de Vela te ontmoeten en dan is een stukje appelgebak wel lekker. De zelf geplukte appeltjes komen erbij, het deeg wordt gemaakt en de pudding geklopt. Dan gaat de taart in de oven. Met alleen onderwarmte in de oven is het wel een beetje oppassen geblazen. Niet te laag in de oven zetten en op wat lagere temperatuur. Alles bij elkaar komt er na anderhalf uur een heerlijke taart uit de oven.
Om tien voor drie komen we aan bij de sluis bij Brunsbüttel. Er ligt één boot te draaien. Renata staat weer aan het stuur en draait wat rondjes en oefent met het stilleggen van de boot in de wind. Paul Michèl roept de sluis op. We moeten tot tegen half vier wachten op een schutting. Iets eerder gaan de beide kleine sluizen al open. Uit één van beide sluiskolken komen twee zeilboten het kanaal op varen. Het duurt nog even voordat de witte lampen gaan knipperen en we de stuurboordsluis in mogen varen. Ook dit staat op het oefenlijstje van Renata. Rustig varen we met drie zeilboten de sluis in. Myrthe springt van boord met de achterlijn en Judith met de voorlijn. Renata krijgt instructies hoe de boot te besturen. Het gaat gelukkig allemaal weer soepel. Dan begint het lange wachten, want we mogen dan wel in de sluis liggen, wat op zich wel fijn is, maar van schutten is voorlopig nog geen sprake. Er wordt nog een half uur gewacht, tot er nog drie boten vanuit de verte zijn komen aanvaren. Dan gaan eindelijk de sluisdeuren dicht en begint het schutten. Het is hoogwater en in verband met de noordwestenwind nog extra hoog water, omdat de wind recht op de monding van de Elbe staat. Om even over vieren gaan de sluisdeuren open en kan Renata de Elbe op varen. Het is net na de kentering van het tij. Samen met de wind, die we tegen hebben, is het een grote klotsbak. Het is de eerste keer deze vakantie dat we regelmatig met een klap op het water belanden door de golven die we moeten trotseren. Door de stroming gaan we toch best wel snel en we tikken zelfs de 9,6 Kts nog aan. We hebben onderweg contact met Arjen en Ilse. Zij reserveren alvast een tafeltje in het havenrestaurant.
Rond kwart over zes komt de ingang van de haven in zicht. We varen in verband met de dwarsstroming recht op de oosterlijker gelegen kademuren af, zodat we uiteindelijk precies goed uitkomen bij de havenmonding. Dit staaltje stuurmanskunst laat Renata toch maar even aan Paul Michèl over. Dat komt nog wel een keer. Als we de haven invaren wordt er al naar ons gezwaaid door de bemanning van de Ocean Deva. Zij hebben ons gevolgd en er is een plekje naast hen in de haven. Arjen en Ilse hadden echter ook al een plekje voor ons gevonden, dus ondanks het lieve aanbod, varen we eerst maar even door. Ilse staat al klaar op de steiger en helpt ons met aanmeren. Arjen komt aan met een fles Küstennebel en vier gekoelde Küstennebel glaasjes. Dit is hun borreltje dat ze drinken als ze dit na een zeiltocht verdiend hebben. Omdat wij dit nu wel verdiend hebben, nemen we hier met z'n vieren een slokje op. Daarna kletsen we bij tijdens een heerlijk maaltje in het havenrestaurant. Na het eten zien we de bemanning van de Ocean Deva aan een tafeltje zitten. We hadden hen eerder ontmoet in de haven van Århus. Ze zitten lekker te eten en we horen dat ze ons volgen en dat ook hun tafelgenoten inmiddels een aantal blogs hebben gelezen. Leuk!
Op de boot beginnen we met Arjen en Ilse aan het toetje, de vers gebakken appeltaart, die we op het Kielerkanaal gebakken hebben. We kijken gezamenlijk hoe de windvoorspellingen eruit zien en wanneer we richting Helgoland zouden kunnen varen. We komen gezamenlijk tot de conclusie, dat we dat beter dinsdagochtend drie uur na het hoogwater van half vier 's nachts kunnen vertrekken, dus we nemen nog een borreltje. Om half twaalf wensen we elkaar welterusten.
Wij gaan douchen en zien op de ramp voor kleine boten weer een zeehondje liggen. Deze is veel kleiner en lichter van kleur dan die we een paar weken geleden hier zagen liggen. Terug op de boot horen we de waterpomp continu draaien. Dit gebeurt onder andere als de watertank leeg is, maar dat zou een beetje vreemd zijn als we die vanmorgen nog gevuld hebben. Deze blijkt ook niet leeg. De tweede optie is dat er opnieuw problemen zijn bij de boiler. We kijken onder het bed van Maxim en ja hoor, het is weer zover. We zetten de pomp uit en trekken de hele hut leeg. Ook ons bed moet weer overhoop, omdat de reserveonderdelen in een bak onder ons bed liggen. We vinden hierin een nieuwe koppeling.
Het is één grote puinhoop en de slang wil weer niet los van de koppeling. We halen de hele koppeling los van de boiler en stoppen daar een stop in. De slang breekt uiteindelijk af vlak bij de koppeling. Niet wat de bedoeling was, maar nu hebben we in ieder geval de mogelijkheid om de slang in de nieuwe koppeling te bevestigen en de nieuwe koppeling op de boiler te zetten. Dit doet gelukkig de truc. De hut van Maxim kan weer ingeruimd worden en ons bed kan weer opgemaakt worden. Het dweilen van de bilge doen we morgen wel. Het is inmiddels al half twee. Paul Michèl heeft het zo warm gekregen dat hij wel weer een nieuwe douche kan gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. Tegen tweeën liggen we allemaal in bed. Gelukkig hoeven we niet midden in de nacht op te staan en kunnen we morgen een beetje uitslapen.
Afstand door het water: 50,1 NM; Duur: 7 uur en 53 minuten; Gemiddelde snelheid: 6,7 Kts
CUXHAVEN
Maandag 25 augustus 2025
Een extra dagje Cuxhaven. Na het geklus tijdens nachtelijke uren, worden we pas tegen half elf wakker. Eerst maar eens rustig ontbijten. Lekker croissantje erbij en roerei met spek. Daarna gaan we op pad naar de Semaphor dat de windrichting op Borkum en op Helgoland aangeeft. Het is er druk met mensen die op de boot naar Helgoland willen. Het aandeel rolkoffers is hier dan ook hoog.
We lopen door de winkelstraatjes, maar is eigenlijk geen enkele winkel die ons naar binnen lokt. Dus lopen we maar meteen richting de Lidl, waar we boodschappen gaan doen voor het avondeten en de overtocht die eraan zit te komen. Bepakt en bezakt lopen we terug naar de boot. Het wordt een middagje van knutselen en lezen, maar niet voordat de bilge weer droog is gemaakt en we een kopje thee met een lekker stukje appelgebak op hebben. In z'n totaliteit een chilldagje. Morgen moeten we weer vroeg op pad.
ECKERNFÖRDE - RENDSBURG - CUXHAVEN
ECKERNFÖRDE - RENDSBURG
Afstand door het water: 39,3 NM
Duur: 6 uur en 3 minuten
Gemiddelde snelheid: 6,4 Kts
RENDSBURG - CUXHAVEN
Afstand door het water: 50,1 NM
Duur: 7 uur en 53 minuten
Gemiddelde snelheid: 6,7 Kts
Reactie plaatsen
Reacties
Leuke trip!
Wat een prachtig verhaal zo krijg je ook een kijk wat er also in het noorden de beleven en te zien valt. Wat zaliger moeilijk zijn om terug tekenen in het( normale dagelijkse verkeer ) maar wat een geweldige vakantie met een enorme belevenis. Ik zal jullie Belevenissen nog gaan missen. Tot gauw.
Mooie verhalen weer hoor...gedoe met die watertank! Er is ook altijd wel iets wat niet gepland was he..Leuk dat jullie de ijsselzangers langs het water zagen staan haha, goede reis terug en verder geen " gedoe" meer!! Groet van G &G
Mooi verhaal en foto’s verder ook nog cultuur snuiven. Goed bezig met jullie allen.😉
Zeilen, genieten, eten, en maar doorgaan totdat Lelystad inzicht komt. In ieder geval een gezellige boel met een mooi stel bij elkaar. Leuk om te zien dat je op een beperkt aantal vierkante meters zoveel kunt.
De bezoeken, zeker aan een art gebeuren, is heel interessant omdat je dan ziet hoe verschillende mensen kijken en denken of soms niet.