HELGOLAND EN WEER OP HUIS AAN

De terugreis is ingezet, maar we maken eerst nog een tussenstop op het eiland Helgoland. Vervolgens varen we een nachtje door naar Nederland, waar we hoppend tussen de storingen door de laatste mijlen naar huis afleggen.

CUXHAVEN - HELGOLAND

Dinsdag 26 augustus 2025

Veel mensen verlaten de haven al in de zeer vroege ochtend. Om vier uur is het namelijk hoog water. We horen wat gerommel en een paar boegschroeven, maar het geluid valt ons mee. Onze wekker staat om zes uur. Aankleden en om half zeven gooien we de trossen los. We gaan op de maximale ebstroom naar buiten. Het gaat als een speer, op het hoogtepunt tikken we 11,4 Kts aan.

Vrijwel meteen als we onderweg zijn gaan we een ontbijt maken, want die magen knorren wat. De yoghurt en broodjes gaan er goed in. 

Bij de Reede draait de koers naar Helgoland en dat is minder fijn. De snelheid gaat er wat uit en het geklots neemt toe. Een tijdje varen we met zo'n 5,5 Kts. Voor Judith een hele vervelende koers, dus we besluiten de motor bij te zetten.

Zo varen we om 11.00 uur de Binnenhafen binnen om te bunkeren. Er ligt één motorboot te tanken en het duurt een eeuwigheid. Ook liggen er twee grote Helgoland catamarans die weer een flinke lading passagiers hebben afgeleverd. Achter ons komt nog een grote zeiljacht binnenvaren om te bunkeren. Plotseling vertrekt de Helgoline. Deze gaat niet achteruit, maar draait om zijn as en dwingt ons daarom aan de kant te gaan. Wij kunnen het tempo bijna niet bijhouden. Als we met het achtersteven bijna in de andere zeiljacht en de hoge kademuren liggen draait de catamaran anderhalve meter voor onze boeg langs richting de uitgang van de haven. Pfff, dat was niet heel ruim...

We wachten en wachten. Eindelijk gaat de motorboot de diesel afrekenen en vertrekt tegelijk met de andere catamaran uit de haven. Wij varen richting de steiger in afwachting van van de kade geroepen commando's om door te varen totdat de preekstoel nagenoeg tegen de kade ligt. En ja hoor, deze keer staat er een man boven aan de kade te roepen. Als we rustig zeggen dat we weten hoe het werkt, omdat het niet onze eerste keer hier op Helgoland is, wil hij toch persé zijn verhaal afdraaien. Vooral niet op reageren allemaal. Als wij liggen begint hij te roepen naar de andere zeiljacht dat ze achteruit achter ons moeten gaan liggen. En vervolgens dat hun fenders aan de verkeerde kant hangen. Ja, ze wilden ook vooruit aanleggen om te tanken. We helpen hen om strak achter ons aan te meren. Ook daar wordt steeds over geroepen dat het dichterbij moet, maar uiteindelijk krijgen we zowaar een compliment. Wauw!

Met een volle tank varen we vervolgens naar de Südhafen, waar we langszij een 38 ft Bavaria Ocean gaan liggen. Op de overige plekken aan de langssteiger liggen veel kleine bootjes en een motorboot, maar dat is zo ongelukkig met overstappen om naar de kant te komen. We maken lekkere pantosti's voor de lunch, want we liggen niet aan de walstroom. Ook leggen we onze zonnepanelen neer, zodat de accu's lekker bijgeladen worden. Er komt een Jeanneau 37 ft naast ons liggen. Ons pakketje bestaat inmiddels uit drie en wij leggen voor de stabiliteit ook lijnen naar de kant.

Inmiddels zijn ook Arjen en Ilse van de Vela aangekomen op Helgoland. Zij hebben ons verteld dat het erg leuk is om de oversteek naar Düne te maken, omdat daar veel kegelrobben en zeehonden te zien zijn. Met z'n zevenen lopen we deze middag daarom naar het bootje dat je over kan zetten naar Düne. We kopen kaartjes (€6 voor volwassenen en €3 voor kinderen) en kunnen al snel in een stalen bootje stappen. De kapitein zit op een hoge verhoging in het bootje. Wij zitten op stalen bankjes. Binnen een paar minuten klotsen we naar de overkant waar we op een schuine helling afgezet worden.

 We slaan meteen linksaf naar het strand om kloksgewijs een rondje over het eiland te lopen. Hier zijn meestal de robben te vinden, maar nu helaas niet. Er zwemmen wel wat robben of zeehonden aan het begin, maar er liggen er geen op het strand. Ondanks dat is het een mooi strandje waar enkele mensen liggen te zonnen of zwemmen. Bij de zuidoosthoek van het eiland ligt achter een afschermingslint een groep zeehonden die aan het vervellen zijn en daarom rust en warmte hier zoeken. Ze liggen mooi op een kluitje. Af en toe schuiven ze op naar het water.

 Paul Michèl leent een verrekijker van een dame van de 'Duitse Natuurmonumenten' om deze groep te bekijken. Aan dezelfde dame vragen we waarom de robben er niet zijn, maar daar is niet echt een specifieke reden voor. Soms zijn ze er wel en soms niet. Op de zuidwesthoek ligt ook nog een groep zeehonden. Bijzonder om de zeehonden van zo dichtbij te zien.

Er waren dan vandaag misschien wat weinig of geen robben, maar die zeehonden zijn erg leuk. Zo hebben we meteen een reden om Düne een volgende keer nogmaals te bezoeken. Weer terug bij de havenkom besluiten we via de duinen naar het kleine vliegveldje te lopen, waar zich ook een restaurantje bevindt. Het is nog vroeg, dus we beginnen gezellig met een drankje, terwijl we kleine vliegtuigjes zien landen en opstijgen. Na de warmte van het zonnetje is het hier opeens een stuk frisser. De bediening heeft er allemaal niet zo heel veel zin in, maar wij wel, dus we kletsen gezellig en eten daarna ook een hapje in het restaurant. We verplaatsen wel naar binnen, want het is buiten toch wat frisjes. De ober vraagt wat we binnen komen doen. Nou, eh, eten? De benadering is wat bijzonder in onze ogen... Maar dat mag de pret niet drukken. We hebben het erg gezellig met elkaar.

Net voor sluitingstijd (19.00 uur) stappen wij op en lopen naar het bootje, waar het restaurantpersoneel ook al met de auto aankomt. Dat hebben ze snel gedaan. Doen ze de afwas morgen wel? We gaan weer aan boord en varen terug naar Helgoland. Hier gaan Arjen en Ilse nog naar de Jan-van-Genten kijken. Wij houden het voor vandaag voor gezien. We gaan terug naar de boot. Morgen gaan wij de Jan-van-Genten bekijken. Als we de Binnenhafen passeren is het hier een drukte van belang. Hier zien we vier Börtebooten met vlaggetjes varen vlak voor de aankomende Helgoline (catamaran ferry). Er wordt luidt getoeterd. Wij vinden het maar een vreemde actie. Wij hebben die Helgoline eerder vandaag van dichtbij gezien en daar wil je geen ruzie mee hebben. Op de kade staat het vol met mensen die het geheel aanschouwen. Het blijkt dat de Bundeskansler van Beieren op Helgoland arriveert. Het is dus een geplande actie. 

Nog even over Börtebooten. Dit zijn traditionele open sloepen die al sinds de 19e eeuw worden gebruikt. Het brengt passagiers van grote veerboten, die niet gewoon kunnen aanmeren naar Helgoland. Nu worden ze vooral gebruikt als een soort drijvende watertaxi's. Ze zijn een cultureel symbool van Helgoland geworden, die dus ook bij evenementen worden ingezet. 

Wij lopen terug naar de boot. Het is laag water en de helling naar de steiger is bizar stijl. Vanuit de verte zien we al dat er twee onbekende boten aan ons pakketje liggen. Dat brengt de stand op zes boten. Er ligt nu eerst een 38 ft, dan wij met een 44 ft, dan een 37 ft, vervolgens een 50 ft, een 45 ft en tenslotte een 35 ft. Gelukkig is degene met de 50 ft ook zo verstandig geweest om lijnen naar de steiger te leggen. Jammer wel dat sommige mensen over je boot lopen alsof ze een boswandeling aan het maken zijn of als een stelletje bootwerkers. Het eerste schip heeft ook binnen de kortste keren een zwart dek door alle overkomende bemanning net als in Ballen. 

Als wij later weer op pad gaan voor ons dagelijkse doucheavontuur, lopen we Arjen en Ilse nog even tegen het lijf die op weg zijn naar hun boot. Met één eurostukken om door het poortje bij het sanitair te komen en 50 eurocent stukken om één minuut te kunnen douchen gaan wij de wasstraat in. Er is één grote gemeenschappelijke ruimte, dus we maken er maar weer iets gezelligs van. 

Op de steiger komen we onze buurman van de Ventura tegen die direct aan de steiger ligt. Hij zegt dat hij morgen om 6.00 uur al wil vertrekken. Wij dachten dat hij een grapje maakte, want eerder zou hij ook 's middags vertrekken, maar het is serieus, helaas. We vragen of de andere boten al op de hoogte zijn. Dat is een beetje onduidelijk. Onze buurman van de Tiamo, die aan de andere kant ligt, komt er bij staan, want die wil graag in een soort flottielje varen, waarbij wij dan de boel op sleeptouw nemen. De eerste buurman zegt dat hij zo vroeg weg wil, omdat er onweer komt. Alleen heeft niemand anders iets over onweer gelezen of gezien. Door voet bij stuk te houden dat wij rond tweeën willen vetrekken, omdat dan juiste de hardste wind voorbij is, zwicht hij opeens. Ze willen nu plotseling met z'n drieën om twee uur vertrekken. Ehm... wij willen niet samen opvaren. Wij hebben onze eigen planning te halen en de schepen zijn veel te verschillend. We geven aan dat wij ons eigen plan trekken. Ze spreken nog wel kanaal 72 af om op te kunnen communiceren. 

Eindelijk kruipen we in bed. Er is wel wat deining in de haven. Toch valt het nog mee hoe erg we met ons pakketje boten op en neer schommelen. Af en toe wordt er wel aan een lijn gerukt, maar het is oké. het duurt nog wel even voordat het echt rustig wordt, omdat er nog wat mensen over onze boot lopen.

Afstand door het water: 31,4 NM; Afstand over de grond: 37,2 NM; Duur: 4 uur en 43 minuten; Gemiddelde snelheid: 7,9 Kts

HELGOLAND - HINDELOOPEN

Woensdag 27 augustus 2025

Geen wekker vandaag. Toch zijn we behoorlijk bijtijds weer wakker, omdat er al vroeg weer mensen over de boot banjeren. Sommigen zijn echt weinig subtiel. We staan dus ook maar op. Inmiddels zijn drie boten van onze stapel al vertrokken.

Als de meiden terug zijn van het hardlopen, gaan we ontbijten, gaat Paul Michèl de pasta klaarmaken en dan gaan de wandelschoenen aan. Op pad om Jan-van-Genten te gaan kijken aan de andere kant op de kliffen van het eiland. Het is aardig zonnig al is er nog wel wat zeemist. Ook de kinderen vinden het zeer spectaculair om deze vogels van zo dichtbij te aanschouwen. Ze zijn er niet weg te slaan. 

We spotten zelfs nog een echt wit fluffy Jan-van-Gent-kuiken. En dat niet alleen, we spotten ook Arjen en Ilse hier weer, die ook nog een keer vogeltjes komen kijken. Wij lopen verder naar de Lange Anna. Een paar weken geleden konden we haar niet eens zien liggen door de dichte mist. 

Van bovenaf zien we ook nog een paar zeehonden zwemmen en we zien het voetbalveld met naastgelegen atletiekbaan, waar Myrthe vanmorgen langs heeft gelopen. We nemen de afslag naar Unterland en komen door een gebied met vele volkstuintjes. De meeste mensen hebben er echt iets van gemaakt.

 Het pad eindigt in het winkelgebied. We halen nog wat inkopen bij de supermarkt en een paar belastingvrije flessen drank voor we weer richting haven lopen. Als we aan een broodje backfisch en een bakje fish and chips zitten, lopen Arjen en Ilse weer langs. Zij bestellen ook wat lekkers en komen er gezellig bij zitten. Met nog een lekker ijsje als toetje, moeten we dan toch echt richting de boot. Als we aan boord komen zien we dat de Tiamo al weg is om te tanken en dat onze vlaggenstok voor de derde keer deze vakantie is gebroken. Gaat lekker!!! Van Arjen en Ilse krijgen we nog de ingrediënten mee voor een snelle blauwe hap onderweg. helemaal lekker. Tegen half drie gooien we dan de trossen los om de oversteek naar Nederland te gaan maken. Voor Judith en Maxim wordt dit hun eerste nachtelijke oversteek.

In de voorhaven doen we het grootzeil alvast omhoog, zodat we dat rustig buiten de deining van de zee kunnen doen. Dat gaat perfect en we zeilen zo met halve wind de haven uit. Het gaat als een speer richting het scheidingsstelsel ter hoogte van de Jade 1-boei. Dan moeten we steeds meer bij gaan draaien richting het westen en de wind neemt steeds meer af. De motor moet dus bijdraaien. Vlak na het scheidingsstelsel, maakt Paul Michèl de pasta warm en hebben we een lekker maaltje. Als toetje eten we lekker de zelfgemaakte appelmoes.

Paul Michèl neemt nog even contact op met de Tiamo. Alles gaat daar voorspoedig. Ze zeggen dat ze onze vlaggenstok heeft gebroken en dat ze op Vlieland een nieuwe vlaggenstok voor ons willen gaan kopen. Heel lief, maar we gaan niet naar Vlieland. Wij moeten door naar het IJsselmeer in verband met de storing die eraan komt.

Het begint langzaam aan donker te worden. Het is een donkere nacht, want we zien geen maan en er is veel bewolking. Als de lucht een beetje opentrekt zien we wel wat sterren. We maken een wachtschema. Twee uur op, twee uur af voor Paul Michèl en Renata. De kinderen haken aan wanneer ze willen. Het schema start rond 23.00 uur. Maxim ligt al in bed, Judith gaat ook en Renata gaat ook eerst slapen. Myrthe blijft nog even buiten bij Paul Michèl. Het wordt de eerste keer dat wij voor in de punt zullen slapen tijdens een overtocht. Bij de Ohana Junior hadden we een overtocht bed in het midden van de boot. Dat hebben we nu niet en de achterhutten zijn al bezet door de kinderen. Het slapen voor gaat eigenlijk top. Het matras vangt de bewegingen perfect op en het is er relatief rustig, want de motor is ver weg. We weten niet hoe het is bij een onstuimige zee, maar nu is het helemaal prima.

Afstand door het water: 61,0 NM; Duur: 9 uur en 37 minuten; Gemiddelde snelheid: 6,6 Kts

Donderdag 28 augustus 2025

Om 1.00 uur gaat de wekker van Renata. Weer aankleden en naar buiten. Paul Michèl en Judith zijn in de kuip. Na de overdracht gaat Paul Michèl slapen. Renata en Judith houden samen de wacht tot Maxim er ook bij komt. We varen rustig van ton naar ton boven de waddenkust. We kunnen nog steeds een beetje zeilen. Het fok is uitgerold. Na een uurtje vertrekt Judith en later ook Maxim weer naar bed. Omdat het zo donker is, is het vooral varen op plotter en AIS. Met de AIS houden we in de gaten waar welke schepen varen, welke kant ze op varen, hoe groot ze zijn en hoe snel ze gaan. Sommige schepen verdwijnen af en toe van de AIS om later weer terug te komen. Zo verschijnt er ook plotseling een boot aan stuurboordzijde op de AIS. Renata ziet een rode lamp en witte lampen, dus dat zou de verlichting van deze boot kunnen zijn. De boot lijkt echter steeds maar langer en langer te worden, tot het niet meer realistisch lijkt. Waarschijnlijk hoort de witte verlichting niet bij de rode lamp die de bakboordzijde van het schip aangeeft. Het verwijdert zich echter steeds meer van ons, dus ze gelooft het verder wel.

De wekker van Paul Michèl zou om half vier weer gaan. Om kwart voor vier is er echter nog geen beweging in de kajuit. Blijkbaar heeft hij geen wekker gehoord, dus Renata wekt hem. We doen weer een korte overdracht en dan gaat Renata om vier uur weer slapen.

Om zes uur gaat de wekker opnieuw en neemt Renata het stokje weer over van Paul Michèl. De zonsopkomst is bezig. Door de wolken duurt het even voordat de zon te zien is. We varen inmiddels boven Terschelling. We zitten in dubio wat we zullen doen. Naar IJmuiden volgens oorspronkelijk plan of toch bij Vlieland naar binnen. De wind ziet er niet heel fijn uit om de hoek te maken naar IJmuiden. We kijken het nog even aan totdat Renata op het punt zal komen waar de keuze definitief gemaakt moet worden.

Paul Michèl komt een kwartiertje eerder boven. Het is 7.45 uur en we varen bij de Noordwestgronden. We besluiten bij Vlieland naar binnen te gaan. Zodra we in de bocht in de wind liggen, hijsen we samen het grootzeil. Het blijft wel lastig om de lazyjacklines te ontwijken als je op en neer schommelt op de golven, maar we krijgen het weer gedaan en draaien de Vliestroom op. We laten Vlieland deze reis helaas rechts liggen. We hadden er graag even willen landen met de kinderen, maar gezien de storing die eraan komt is dat geen optie. We hebben geen tijd meer om beter weer af te wachten. Met hoge snelheid vliegen we over het Wad richting Harlingen. We vliegen ook vele andere schepen voorbij. We zijn nog elke keer verrast wat een snelheid we nu halen. Bij Harlingen moeten de zeilen weer gestreken worden, want het laatste stukje naar Kornwerderzand is met wind tegen. We passeren de prikstokken die ondieptes aangeven, door ons tot naaktbomen omgedoopt naar een benaming van kale naaldbomen door Maxim toen hij kleiner was. Om ons heen spotten we ook nog een paar zeehondjes. Zelfs één nog geen twee meter van de boot vandaan.

Vanuit de verte zien we al veel masten liggen in de kom voor de brug bij Kornwerderzand. Als we de kom binnenvaren liggen de boten al gestapeld aan de wachtsteigers en er draaien ook een aantal boten rondjes. We horen dat we moeten wachten tot de de beroepsvaart is geschut, voordat wij aan de beurt zijn, dus dat kan nog wel even duren. Na een tijdje is de Fransman die als eerste aan de wachtsteiger ligt het wachten zat en wil losknopen. Dat lijkt ons geen strak plan. We mogen nog niet schutten en als wij losknopen, dan knoopt iedereen los - iets met kuddegedrag en schaapjes en een dam - dus dat gaan we niet doen. 

Eindelijk mogen we dan met alle pleziervaart door de brug heen. De bakboordsluis is voor de pleziervaart. Deze ligt in no-time vol. Dan vullen ze toch ook de stuurboordsluis voor de beroepsvaart aan met pleziervaart. Ook dat biedt niet voldoende ruimte, wat betekent dat degenen die het langste lagen te wachten, nu niet mee kunnen met de schutting, want die voeren achteraan. Ook wij moeten wachten op de volgende schutting. We leggen aan langs het remmingwerk voor de sluis en wachten een volgende schutting af. We hebben geluk dat we bij de volgende schutting ook de grote sluiskolk in mogen. Een motorboot die als één van de laatsten aan was komen varen en zich naar voren heeft gedrongen duwt ons zo aan de kant dat we veel moeite moeten doen om niet onze hele zijkant te schampen. Afduwen met z'n allen en rollende fenders. Hé, bedankt, hè! Lekker sociaal! Als de sluis helemaal vol ligt gaan de sluisdeuren dicht en begint de schutting. We zakken in flink tempo een heel eind. Achter ons is een boot dit zichzelf bijna had opgehangen, omdat hij zijn lijnen had vastgelegd. Hij krijgt de lijnen nog net op tijd los, voordat er een mes aan te pas had moeten komen.

Na twee uur oponthoud varen we dan eindelijk het zoete water van het IJsselmeer op. Helaas regent het wat en pakken we ook nog een randje van onweer. Achter ons gaat een optocht richting Makkum. Wij varen door naar Hindeloopen. Voor we er zijn bellen we nog even met de havenmeester, zodat we meteen door kunnen varen naar een box. Het is de eerste keer met ons nieuwe schip en dus ook de eerste keer in een ander gedeelte van de haven. Gelukkig is het zonnetje weer gaan schijnen. Voor de kinderen regelen we de sleutel van het zwembad. Wij gaan zitten met zoutjes en een glaasje Küstennebel. Dat hebben we wel verdiend en dan mag het hebben we begrepen van Arjen en Ilse.😉

We zijn rozig en hebben moeite om de ogen open te houden. De winkels zijn al dicht dus we verzinnen een maaltje met ingrediënten die we aan boord hebben. Het worden pannenkoeken en een toetje van appelmoes. Na een verfrissende douche kruipen we op de bank voor de televisie, maar dat houden we niet heel lang vol. We kruipen dus maar in bed.

Afstand door het water: 93,0 NM; Duur: 14 uur en 8 minuten; Gemiddelde snelheid: 7,0 Kts

HINDELOOPEN - HOORN

Vrijdag 29 augustus 2025

Na elf uur non-stop slapen worden we weer wakker bij een lekker zonnetje. Paul Michèl haalt wat boodschappen, we ontbijten rustig en rond kwart over twaalf gaan de trossen los. Op naar Monnickendam. De wind is wel een beetje tegen dus we zullen eerst een rak richting Medemblik varen. Het is prachtig zeilweer. Een zonnetje en een lekker windje. Vervolgens overstag richting Urk. Uiteindelijk zetten we met een laatste rak koers richting de sluis bij Enkhuizen. Wat een serene rust daar. We zijn de enige boot die schutten. 

Na de sluis is het al gauw gedaan met fijn zeilen. Het wordt grauwer en grauwer en recht tegen de wind in. We gaan niet sneller meer dan zo'n 5,5 Kts, waardoor we nog zeker 3,5 uur aan het stampen zouden zijn op de motor of nog langer opkruisend in de wind. Er dreigt ook onweer in de verte. De lucht wordt zwarter, het water grauwer groen. Paul Michèl stelt voor om uit te wijken naar Hoorn. Dit is meteen prettiger varen, omdat het beter bezeild is.

De vlag houdt geen stand meer. De wind is zo hard dat duct tape de boel niet meer kan redden. We halen de vlag maar binnen, voordat deze straks door het water achter ons aan sleept.

Maar kort voor Hoorn krijgen we met onweer en onstuimige wind te maken. Judith houdt zich goed staande aan het roer. We bellen alvast met de havenmeester van WSV Hoorn. We krijgen te horen dat we voor de catamaran aan de meldsteiger kunnen gaan liggen. Als we de haven binnenvaren zien we al snel deze plek liggen. Er ligt een gigantische catamaran en het restant van de steiger is eigenlijk niet lang genoeg voor onze boot. Bovendien liggen we hier met de heersende wind vol in de swell bij de ingang van de haven. We vinden het drie keer niks.

 Renata pakt de telefoon en belt opnieuw met de havenmeester. Ze geeft aan dat we het geen geschikte plek vinden. Als alternatief mogen we verderop kijken bij de langssteiger waar een rood-witte lint ligt. Die plek ligt beter, maar we moeten nog wel even omkeren. Het is allemaal niet heel ruim. Dus we kunnen niet keren tussen de boxen in de buurt. We hopen dat we in de vaargeul net kunnen draaien en dat lukt. Er staan meteen twee mannen klaar op de steiger. De punt wordt vastgelegd. Judith springt van boord en vangt de achterlijn van Myrthe en zo krijgen we de boot ondanks de wind goed naar de kant.

Paul Michèl gaat voor ons lekker krieltjes met broccoli en kipschnitzel klaarmaken. Na het eten lopen we gezamenlijk door het park naar de oude haven toe. Even de benen strekken. Het is al aan het schemeren. We zien een visser langs de steiger schuiven in een soort open bootje, waarbij je met je benen in het water zit. Hij vist op snoekbaars. Terug in de haven gaan we douchen, het televisieprogramma dat we gisteren gestart zijn afkijken en lekker slapen. Hopelijk is de wind morgen goed genoeg om de laatste mijlen naar Monnickendam af te leggen.

Afstand door het water: 37,0 NM; Duur: 5 uur en 23 minuten; Gemiddelde snelheid: 6,8 Kts

HOORN - MONNICKENDAM

Zaterdag 30 augustus 2025

Om 8.00 uur gaat de wekker. We willen bijtijds het water op, want in de ochtend zou het windkracht 3 Bft zijn en er zou een lekker zonnetje zijn. Om half negen zitten we aan het ontbijt. Om kwart voor tien zijn we klaar om los te knopen. Het ziet er buiten donker uit en we checken buienalarm. Er komt een onweersbui aan. Niet echt een lekker moment om te vertrekken. We wachten dus nog even. Ondertussen kijken we op Windfinder hoe het met de wind staat. Ook die voorspellingen zijn veranderd. Het is in de ochtend al windkracht 4 met uitschieters naar 5. En in de middag trekt de wind nog meer aan. We checken nogmaals buienalarm en besluiten toch te vertrekken.

Op naar Monnickendam. Het wil alleen niet echt lekker vlotten. Waar we doorgaans met gemak 7 Kts varen, gaan we niet veel sneller dan 5 Kts. Renata zegt nog: "Hangt er geen fonteinkruid onder de boot?", maar we zien geen plakkaten langsdrijven en zou dat seizoen inmiddels niet over zijn? We ploeteren dus door. De kinderen zingen liedjes als tijdverdrijf. Volendam komt in zicht en daarmee ook de Gouwzee. Hier moeten we het laatste stuk tussen de betonning doorvaren. We hebben maar 50 cm water onder de kiel en het lijkt alleen nog maar moeizamer te gaan. Na twee uur varen we Marina Waterland Monnickendam binnen. Op naar onze plek aan de A-steiger. Het is nog even wennen, dus Paul Michèl draait te laat in om de box in te varen. Een nieuwe poging dus maar. We zien plotseling grote plakkaten fonteinkruid onder de boot vandaan komen, Dat komt natuurlijk doordat we draaien en achteruit varen. Dat was dus toch de boosdoener van het stroperige varen! 

Eenmaal in de box gaan we eerst karren halen en de beide auto's starten. Die hebben toch bijna zes weken stilgestaan. Als ze niet starten kunnen we alvast hulp regelen als dat nodig is. Maar beide auto's starten, hoewel ééntje eventjes een beetje aarzelt. Met drie karren lopen we terug naar de boot. Het grote leeghalen is begonnen. Het is vooral was en overgebleven levensmiddelen. Alles bij elkaar toch weer zes karren met een kop erop. Paul Michèl en Judith duiken nog onder de boot en vinden hier nog wat restanten fonteinkruid. Het meeste was inmiddels al wel weer losgegaan. 

Rond vier uur stappen we in de auto richting huis. Een rare gedachte om na zo'n tijd weer naar huis te gaan. We hebben er eigenlijk ook nog geen zin in. We vinden het heerlijk om aan boord te zijn! Bij thuiskomst worden we verwelkomd door het eerste klusje dat op de to do-lijst kan worden gezet. Het onkruid op de oprit is zo lang dat we er een grasmaaier overheen kunnen halen. Welkom thuis! 😉

Voor al onze volgers: Bedankt voor het volgen van onze reis en de leuke reacties!