WACHTEN OP EEN PAKKETJE EN HET OPSTAPPEN VAN DE KINDEREN

We zijn het wachten een beetje beu. Wanneer komt dat pakketje nou? Als we het pakketje eindelijk in ons bezit hebben varen we naar de plek waar de kinderen van Renata zullen opstappen. Eindelijk weer lekker de wind in de zeilen!

LABOE - SCHILKSEE

Donderdag 31 juli 2025

Om 9.00 uur wordt er aan de boot geklopt. Het is de havenmeester, omdat we nog niet betaald hadden voor de afgelopen nacht. We hadden gisteren overigens 'slechts' vier pogingen gedaan om te betalen, maar niemand getroffen. Nu is er blijkbaar wel weer iemand aanwezig. Het is meteen ook de start van de dag. Tafel dekken, ontbijten en op pad. We steken vandaag over naar Strande of eigenlijk naar Schilksee, omdat dit dichterbij het afhaalpunt is. We hopen dat het pakketje met de dynamo daar vandaag opgehaald kan worden. Vannacht is het pakketje in het sorteercentrum aangekomen. Volgens de voorspellingen zal het een dag worden van zon afgewisseld met buien. En zo gaat het ook. We zijn nog niet op het water of de bui barst al los. En het is geen kleintje. We hadden de bimini opgezet om te drogen, maar nu dient deze om te schuilen voor de regen. 

Het is een korte tocht van nog geen half uur. Als we Schilksee naderen is de bui weer over. We zoeken een plekje in de Olympiahafen Schilksee. Deze keer letten we gewoon op de groene bordjes. We zien een mooi plekje en draaien daar achteruit in. Als we net helemaal vastliggen, blijkt dat er in kleine lettertjes op het groene bordje staat, dat deze plek tot vandaag 12.00 uur vrij is. Oké, losgooien maar weer en op zoek naar een andere plek. Deze vinden we aan de andere kant van de steiger. Ook hier hangt een groen bordje, maar hier staat bij dat deze vrij is tot 28 juni 2025. Dat is al geweest, waarmee we maar aannemen dat we hier wel kunnen blijven liggen. Na het aanmeren zit de boot weer onder de groene spatten van de natte lijnen, dus we spoelen de boel maar weer even na. Als het wassen een keertje niet te duur is, dan gooien we de lijnen er wel even in.

We lopen met z'n drieën naar het havenkantoor. De prijs van deze haven valt na Laboe erg mee, €30,00 plus €1,50 per douchemunt van 5 à 6 minuten. Terug op de boot ruimen we de bakboord achterhut weer op. Het lijkt namelijk allemaal goed te gaan bij de boiler. Het water dat onder in de bilge was beland is na het varen in de bilge in de kajuit beland en kunnen we daar opdweilen. 

Het pakketje met de dynamo is er helaas nog steeds niet. Qua weer is het 'Jantje huilt, Jantje lacht'. We chillen wat in de boot. Daar wordt je uiteindelijk toch wel wat suf van, dus de schoenen gaan aan en we lopen het kleine stukje naar Strande. Net om de hoek van de haven is een catamaranstrandje. Er liggen flink wat Hobie 16's en een enkele Hobie 14. Bij het strand even verderop zien we net als in Laboe een kaartjesautomaat bij de toegang naar het strand. Er staat een vistentje waar de geur van versgebakken vis ons tegemoet komt. Om de hoek is een kleine buurtsuper. Hier halen we nog wat tomaten voor de salade van vanavond. Daarna wandelen we rustig terug naar de boot. Hier komen de puzzelboekjes tevoorschijn. Eventjes die hersenen kraken! Paul Michèl neemt nog contact op over het pakketje. Als het goed is, komt het morgen.

Rond zessen gaan we de salade maken en de röstirondjes en pangasiusfilet bakken. Alles bij elkaar een heerlijk maaltje. Na een vroege douche gaan we verder met de aflevering van Fubar die gisteren bruut is onderbroken door de boilerperikelen. Vervolgens de laatste aflevering van seizoen 1 en dan vallen de luikjes dicht en gaan we lekker slapen.

Afstand door het water: 2,7 NM; Duur: 0 uur en 26 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,9 Kts

SCHILKSEE - SØNDERBORG

Vrijdag 1 augustus 2025

We hebben weer bericht dat het pakketje vannacht bij het sorteercentrum was. We hopen echt dat het vandaag bezorgd wordt. We willen verder! Morgen komen ook Renata's kinderen aan boord en die zouden we eigenlijk een stuk noordelijker oppikken. Op hoop van zegen maar weer.

Na een lekker ontbijt doen Annemijn en Paul Michèl de afwas, terwijl Renata met de kleine stofzuiger door de boot gaat. Onvoorstelbaar hoe snel er weer een boel troep en haren op de grond liggen. Daarna nemen Paul Michèl en Annemijn een verfrissende duik aan het catamaranstrandje. Hierna is het plan om het centrum van Schilksee in te lopen. De schoenen gaan aan en we gaan op pad. 

Kiel-Schilksee is bekend van de Olympische spelen. In 1972 vonden hier in het Olympiazentrum namelijk de Olympische zeilwedstrijden plaats. Sindsdien is Schilksee het sportieve hart van de legendarische Kieler Woche en vele andere internationale en nationale regatta's.

Met ongeveer een half uurtje doemt de REWE op. In de REWE is een DHL-punt. Paul Michèl informeert of er wellicht al pakketjes zijn binnengekomen. Van de vrouw achter de toonbank begrijpen we dat meerdere keren per dag pakketjes worden opgehaald, maar meestal maar één keer per dag pakketjes gebracht. Ons pakketje is er nog niet. Buiten overleggen we wat we zullen doen. Alvast boodschappen doen en dan weer teruglopen en dan later vandaag weer terug voor het pakketje... Annemijn onderbreekt onze gedachten, want ze ziet een gele bus het parkeerterrein op rijden. Het blijkt een DHL-bus. We kijken de pakketjes gewoon uit de bus en we zien een maritiem pakketje in de vorm die wij verwachten. Het blijkt inderdaad ons pakketje te zijn. Een perfectere timing kan bijna niet. We nemen het nogal gewichtige pakketje in ontvangst - geen idee dat een dynamo zo zwaar zou zijn - en doen een paar boodschappen. Op de terugweg belanden we helaas in een fikse regenbui...

Terug op de boot gooien we meteen de trossen los, want we willen zooooo graag weer varen. 

Op het water gaan we kijken of de bestemming Eckernförde wordt of Sønderborg. We willen graag naar Sønderborg om eindelijk wat meters te maken en in Denemarken te belanden. We rollen het fok uit om te kijken of dat wat doet. De conclusie luidt van wel, dus het grootzeil gaat ook omhoog.

Al snel doemt er aan de horizon een U-boot op. Hoe vaak kom je zomaar een onderzeeër tegen als je aan het zeilen bent. 'Jetzt kommen die Russen?' Het heeft wel iets spectaculairs om te zien.

Al snel komt helaas de regen weer met bakken uit de hemel. De wind neemt wel langzaam wat toe. Als we uit de luwte van het land zijn bij het Eckernförde fjord trekt de wind verder aan. Al snel gaan we tussen de 8 en 9 Kts. Lekker vaartje!!! Eindelijk weer eens echt zeilen, heerlijk! Daar worden we blij van.

Dan doemt er een boot op aan onze stuurboordzijde en die lijkt steeds weer op ramkoers met ons te draaien. Tegelijkertijd vraagt Renata zich hardop af wat die gele ton verderop te betekenen heeft. Al gauw wordt één en ander duidelijk. De boot is een kustwachtschip dat ons probeert te waarschuwen dat we bijna een 'sperrgebiet' invaren. Dat 'sperrgebiet' wordt aangegeven met de gele ton. We vallen dus af en daarmee is het ook wel een beetje gedaan met de lekkere snelheid. We besluiten zelfs de motor bij te zetten.

Vervolgens doemt er aan bakboordzijde een grote zwarte wolk op. We hopen dat deze vóór of achter ons langs gaat, maar die vlieger gaat niet op. We gaan er vol doorheen, dus de sluisdeuren gaan weer open en de regen komt met bakken uit de hemel vallen. We zitten weggedoken in onze zeilpakken. In de verte doemt gelukkig weer een blauwe lucht op! En ook Sønderborg verschijnt steeds duidelijker aan de horizon en er gloort zelfs een regenboog!

We naderen de Lystbådhavn van Sønderborg. We ruimen de zeilen weer op. In de haven gaan we op zoek naar boxen met groene bordjes en die groot genoeg zijn voor de Ohana. Her en der stoppen we en besluiten dan dat de box te smal is. Een steiger verder dan maar en daar vinden we een mooie box van 4,3 m breed waar we weer achteruit aanleggen. De Ohana-vlag wordt gehesen en ook de gastenvlag van Denemarken wappert onder de zaling. Eindelijk voelt het als vakantie!

Hoog tijd voor een lekker hapje. Paul Michèl en Annemijn smachten naar döner en kebab, dus we gaan op zoek naar een tentje in het uitgaanscentrum van Sønderborg. 

Na een kwartiertje wachten kunnen we onze bestelling ophalen. De pizzabakker doet net of hij de extra large familiepizza voor Annemijn aan het maken is. Gelukkig is het toch een iets kleinere pizza. Aan een picknicktafel aan het strand eten we ons lekkers op. Met onze buikjes weer rond lopen we in de schemering terug naar de haven. Daar gaan we lekker douchen en verder met onze serie. 

Afstand door het water: 33,2 NM; Duur: 5 uur en 20 minuten; Gemiddelde snelheid: 6,4 Kts

SØNDERBORG

Zaterdag 2 augustus 2025

Rond half negen worden we wakker. Tijd voor actie. Voor de kinderen rond half twaalf komen, willen we de dynamo repareren en de bedden opmaken. Hiervoor moeten we wel eerst een dekbed onder ons bed vandaan halen, dus dat is even een klusje. Hier gaan Annemijn en ik mee aan de slag. Paul Michèl begint ondertussen met het monteren van de dynamo. Hiervoor halen we eerst de stroomkabels los van de accu. Ook maken we voor we echt beginnen foto's van hoe de oude dynamo gemonteerd is. Dan gaat Paul Michèl deze demonteren en de nieuwe plaatsen. Eén beugel is helaas gebroken, dus daar moeten we thuis maar wat aan laten doen, maar verder gaat het voorspoedig. Het lastigste is om de V-snaar weer op spanning te zetten, maar ook dat lukt ook goed. We maken uiteraard het kabeltje weer vast dat alarm slaat als de accu's niet meer opgeladen kunnen worden. Dan volgt het spannende moment, werkt alles weer? Paul Michèl start de motor en bekijk het filmpje zelf maar, het gaat als een speer. Het alarm houdt zich stil en de spanning die de dynamo afgeeft is weer top! Hoera!

Als de boel weer aan kant is, komt het bericht dat de kinderen om kwart over elf in de haven zullen zijn. We kunnen dus meteen op pad naar de parkeerplaats waar hun vader bezig is om hun spullen uit te laden. Omdat we geen kronen hebben voor een karretje, lopen we bepakt en bezakt terug naar de boot. Na een uitgebreide boottoer met veel enthousiaste geluiden en het opruimen van de meeste spullen, willen we op pad naar het centrum van Sønderborg. Er komt helaas een heel erg donkere lucht aan en die ziet er niet heel erg hoopvol uit. Als we net onze schoenen aan hebben, begint het te regenen. De schoenen kunnen dus weer uit en iedereen gaat lekker wat voor zichzelf doen: Knutselen, beetje op de telefoon, bloggen. Als het tegen vieren eindelijk een beetje droog is, gaan de schoenen weer aan en kunnen we alsnog op pad. De winkels zijn inmiddels dicht, maar de supermarkt is gelukkig nog open.

In de stad is er een Sommerfest. Er wordt zeer harde muziek gespeeld en wij worden verrast met wat goocheltrucjes. We lopen langs de grote bank, waar wij drie jaar geleden op hebben gezeten, toen deze nog geel geschilderd was.

Met de boodschappen lopen we terug naar de haven. Paul Michèl gaat koken en we dekken de tafel buiten onder de bimini. Net als we aan tafel willen gaan begint het te regenen. Gelukkig houdt het al snel weer op en kunnen we toch buiten eten. Tijdens de afwas beginnen Paul Michèl en Maxim met de bijboot. Het is een beetje puzzelen, maar daar komen we wel uit. De fotoshoot spreekt voor zich!

De meiden gaan met z'n drieën zwemmen en daarna douchen. Maxim, Paul MIchèl en Renata volgen later om te douchen. Daarna kruipen we met z'n zessen op de bank voor de televisie. Het is gezellig. Rond twaalven gaat het licht uit.