OVER HET KIELERKANAAL NAAR DE OOSTZEE

Helaas is er geen oplossing voor de dynamo in Cuxhaven. We verzinnen een list, zodat we toch verder kunnen varen en vervolgen onze route over het Kielerkanaal naar de Oostzee. Daar liggen we meteen een dag verwaaid in Laboe.

CUXHAVEN - RENDSBURG

Maandag  28 juli 2025

Al voor de wekker van half acht zijn we wakker. Benieuwd of we vandaag op weg zullen worden geholpen. Paul Michèl loopt naar de Volvo Penta-dealer. Renata regelt dat de blog wordt afgerond en verstuurd. Annemijn gaat hardlopen. Na een uurtje komt Paul Michèl met een verdacht lege tas weer terug. Helaas... de monteur is op vakantie en de dynamo moet besteld worden en... oh ja, die is er dan over een week. Tja, daar hebben we dus het hele weekend op liggen wachten. Eén ding is zeker, we gaan geen week blijven liggen. Dan gaan we het kabeltje dat de piep veroorzaakt loskoppelen en gewoon varen. Als we zuinig aan doen met de accu's dan redden we het met de huishoudaccu's wel weer tot we ergens aan de walstroom liggen. We gebruiken dus uit spaarzaamheid ook geen stuurautomaat vandaag. 

Om 11.00 uur gooien we de trossen los. Om 10.30 uur is het dood tij begonnen, dus we zouden langzaam aan de stroom mee moeten krijgen richting Brunsbüttel. De Elbe is duidelijk nog van tij aan het keren, dus het is wel wat knobbelig. Verder is het weer nog wat grijs. Langzaam versnellen we steeds iets meer en binnen drie uur komen we aan bij de sluis van Brunsbüttel. Renata neemt in haar beste Engels contact op met de sluiswachter voor het schutten. We zien de sluis al opengaan en enkele minuten later mogen we al invaren. Dat is fijn, geen oeverloos gedraai. De fenders hebben we al lager opgehangen, zodat ze op de waterlijn liggen. We springen op de drijvende steigers en leggen de lijnen vast. Het gaat als een geoliede machine. Niet veel later meert het Nederlands schip Mahalo aan achter ons. Annemijn helpt met de lijnen. Deze Hallberg Rassy 45 lag ook achter ons in de Lorentszsluis in Kornwerderzand. Daarna varen nog twee zeilboten binnen. Annemijn helpt ook deze beide schepen, de achterste is de Spirit of Mooswana. Met een half uurtje zijn we dan klaar om te schutten. Al snel openen de sluisdeuren naar het Kielerkanaal.

We proberen het fok bij te zetten en dat gaat eventjes goed, maar al gauw is het weer gedaan met de pret en rollen we het fok weer in. Er is teveel begroeiing langs het kanaal dat ons de wind uit de zeilen haalt. De lucht trekt open en de korte broek kan aan. We passeren pontjes, bruggen en enkele vrachtschepen. Het is relatief rustig op het kanaal. Het Gieselaukanaal varen we voorbij. Met onze snelheid moeten we Rendsburg makkelijk kunnen halen. Als lunch maakt Paul Michèl heerlijke pan-tosti's. We zitten te smullen. Het is een relaxte tocht. Beetje lezen, beetje kijken en een beetje sturen. Hier heeft Paul Michèl trouwens iets creatiefs op bedacht. Hij zet de sturen een beetje vast en dan hebben we een alternatieve stuurautomaat.

Voor het avondeten warmt Paul Michèl wat lekkere kliekjes op: pasta, gevulde courgette en salade. Dan is het nog maar een klein uurtje varen naar Rendsburg. Na de brug met de hangpont moeten we linksaf. Hier hebben we nog niet eerder gevaren. De eerste haven aan onze linkerhand blijkt vol, maar de tweede haven - de Büdelsdorfer Yacht-Club - lijkt nog een plekje te hebben. Er staat wel een rood bordje bij. Volgens de bemanning van de Mahalo is deze plek vrijgehouden voor een grote boot en mogen we hier dus gewoon liggen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. We varen rustig achteruit en leggen de boot in de box. Renata heeft de voorlijnen allebei in één keer om de palen en achter gaat het ook soepel, dus dat gaat lekker. 

De opstap naar de steiger is wel wat hoog, maar daar komen we met een opstapje op het zwemplateau wel uit. We chillen even in de kuip, doen de afwas en gaan douchen. Na nog een aflevering Fubar gaan we lekker slapen.

Afstand door het water: 45,7 NM; Duur: 6 uur en 39 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,4 Kts

RENDSBURG - LABOE

Dinsdag  29 juli 2025

We hadden vandaag geen wekker gezet. Als Paul Michèl en Renata wakker worden, pakken zij de boodschappentas en gaan op weg naar de supermarkt. Er zit hier niet al te ver van de haven een Edeka met de naam Buttkus. Wie noemt zijn supermarkt in hemelsnaam zo? Als we het haventerrein verlaten komen we op een bospad terecht, waar de wandelschoenen niet zouden hebben misstaan. Van het één op het andere moment staan we ineens in het dorp en om de hoek van de Edeka. Hier blijkt ook een Aldi te zijn. We doen onze boodschappen en vinden in de Edeka ook de gezochte 9V-batterijen. Twee batterijen voor €1,59, dat is een betere prijs dan €12,00 voor één batterij! Nu kunnen we onze multimeters weer in gebruik nemen.

Terug bij de boot gaan we ontbijten en dan maken we ons klaar voor vertrek, het vervolg van het Kielerkanaal. Al gauw draaien we het kanaal weer op en niet veel later begint het een beetje te spetteren. We zetten de bimini op en dat blijkt geen overbodige luxe. Buien en zon wisselen elkaar regelmatig af. Op het kanaal varen we achter de Spirit of Mooswana. Deze boot lag gisteren voor ons in de sluis bij Brunsbüttel en zagen we gisteravond langsvaren richting Rendsburg. 

Voor de sluis leggen we aan aan de steiger bij de kaartautomaat. Hier kopen we een kaartje voor de doorgang over het kanaal, kosten €18. Vervolgens roepen we de sluiswachter op en kunnen we vrijwel direct de sluis invaren. Het aanleggen aan de drijfsteigers gaat weer voorspoedig. De sluiswachter komt ons kaartje controleren. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt.

Vervolgens is het wachten op nog een tweetal boten en dan schuiven de sluisdeuren langzaam dicht. Het zijn hier namelijk geen draaideuren maar schuifdeuren. Terwijl we schutten komt de regen opeens met bakken uit de hemel en moeten we ons naar binnen haasten. Snel het luik ervoor, want de regen slaat vol naar binnen. We trekken snel onze zeilpakken aan. Voordat Renata haar pak aan heeft, moeten we de sluis alweer verlaten. Als ze boven komt ligt de sluis alweer achter ons, is de ergste regen weer voorbij en ligt de Oostzee voor ons! Hoera, we zijn er!

De bestelde dynamo zal overigens afgeleverd worden in Strande, maar wanneer precies, dat weten we niet. Om niet dagen in Strande te liggen, gaan we nu eerst naar Laboe. Renata zoekt in de havengids het telefoonnummer op van Laboe Yachthafen. In haar beste Duits informeert ze of er plek is voor de Ohana. Ze krijgt te horen dat er plek is en dat we gewoon kunnen gaan liggen op een plek met een groen bordje. We varen aan de linkerzijde de haven in. Daar waar we de laatste keer (drie jaar geleden) hebben gelegen. Het voelt allemaal een beetje smal voor ons nieuwe schip. We zien een 45 ft boot liggen en denken daar toch wel naast te moeten kunnen liggen, maar dat blijkt niet het geval. De boxen zijn veel te smal en voordat we klem komen te zitten tussen de meerpalen varen we daarom weer naar buiten en nemen de volgende ingang naar de haven. Hier zijn ruimere boxen. We hebben de plek tegenover de plek van drie jaar geleden. Precies bij de knik in de steiger. Het is geen gemakkelijke plek om aan te leggen. De meerpalen staan niet op gelijke afstand, er zit dus een knik in de steiger en dan staat er ook behoorlijk wat wind, maar het lukt ons toch weer.

Na deze actie is het dek met al die natte lijnen, die toch wat groen zijn, erg vies geworden. We moeten thuis de lijnen maar eens wassen en nu de waterslang maar even over het dek halen. Daarna is het eindelijk tijd voor onze lunchbroodjes (kipworstebroodje, kaasstengel en pizzabroodje). Dat gaat er wel in. Boekje erbij en even lekker buiten in de zon. 

Niet veel later is er een nieuwe denkrimpel op het voorhoofd van Paul Michèl te ontwaren. De koelkast wordt niet meer echt koud. De thermostaat staat hoog, de motor draait en de ventilator ook, maar toch wordt het maar niet echt koud daarbinnen. Terwijl we de kou eerst door de deksel heen konden voelen. Wat is hier nou weer aan de hand? Maar eens een nachtje over slapen...

Na een heerlijk maaltje van aardappelpartjes uit de airfryer (ja, die is ook mee aan boord), salade en heerlijke runderworstjes gaan we weer op weg naar de douche. Onberkte duur (mag ook wel voor de prijs van de haven... €51 per nacht), heet, maar ook snoeihard, dus gratis dieptemassage erbij. Als je ervan houdt is het wellicht lekker. Terug op de boot kruipen we weer lekker op de bank met een kopje thee en een aflevering Fubar.

Afstand door het water: 22,5 NM; Duur: 3 uur en 26 minuten; Gemiddelde snelheid: 6,5 Kts

LABOE

Woensdag  30 juli 2025

Als we wakker worden, checken we eerst het weer. Regen en harde wind is de conclusie. Als we het ergste voor willen blijven, moeten we meteen vertrekken, maar dan hebben we nog niets van Laboe gezien. We besluiten maar rustig aan te doen en te hopen dat we ergens vandaag nog naar Laboe toe kunnen lopen. Over ons dynamo-pakketje is nog geen verder nieuws, dus we hebben ook niet direct haast om naar Strande te gaan.

We beginnen de ochtend daarom met een nieuwe koelkastinspectie. Helaas is er nog geen enkele verbetering. We hebben wel een idee. Het element lijkt volledig dichtgevroren, dus wellicht kan er nauwelijks lucht meer langs circuleren. We zetten de koelkast dus uit, halen hem leeg en zetten het ventilatorkacheltje erin om het element zo snel mogelijk te ontdooien. Tussen deze chaos maakt Renata de eerste bananenpannenkoek van deze reis. Ingrediënten: 1 geblenderde banaan, 2 eieren, 3 eetlepels tot meel vermalen havermout en plakjes appel. Dit beslag bakken in de koekenpan en nog even bestrooien met poedersuiker en kaneel en dan smullen maar!

Na het eten staat er een flinke plas water onder in de koelkast die we er eerst uit dweilen. Na nog een poetsbeurt kan alles weer terug in de koelkast en nu maar duimen dat dit de oplossing is! Als de ontbijtboel ook is afgewassen gaan we allemaal lekker aan de slag. Annemijn gaat aan de knutsel met een miniatuurhuisje, Paul Michèl gaat aan de lego en Renata werkt de website en blog verder bij.

Het blijft maar regenen, maar we moeten nog wel boodschappen doen. Net voordat we op pad willen gaan krijgt Annemijn bericht van haar broer Thomas-Marijn. Hij is voor zijn diabetes opgenomen in een ziekenhuis in IJsland, waar hij op vakantie was met zijn vriendin. Hij had blijkbaar 36 uur geen insuline binnen gekregen via zijn insulinepomp en is er slecht aan toe. We schrikken flink, maar gelukkig is hij nu in goede handen.

Onder het mom van gedeelde smart is halve smart en om toch even een frisse neus te halen, gaan we met z'n drieën in de regen op pad naar de Edeka hier 1,2 kilometer vandaag, dus ongeveer een kwartiertje lopen. Het is een mooie goed gesorteerde winkel. Met twee tassen vol komen we weer naar buiten. 

Terug op de boot gaan Annemijn en Paul Michèl meteen koken, zodat we straks alleen maar de pasta hoeven te koken en kunnen eten. Ze maken samen een heerlijke verse tomatensaus. Daarna gaan de beentjes op de bank bij een aflevering Fubar. Tien minuten voor het einde van de aflevering gaan we eten, van plan om de aflevering dan verder af te kijken. Tijdens de maaltijd horen we de pomp steeds aanslaan, terwijl er niemand water gebruikt. Dit gebeurt nog weleens als de watertank zo goed als leeg is. Een lege watertank is op zich wel verrassend, maar toch maar even checken. De voortank lijkt leeg volgens de meter, dus we vullen deze bij. Binnen no time staat de tank op helemaal vol, wat eigenlijk niet zo snel kan. Ondanks dat de watertanks allebei vol zijn blijft de pomp maar draaien. Wat is dit nu weer??? 

We kunnen maar één ding bedenken en dat is dat er misschien iets aan de hand is bij de boiler. We halen de bakboord achterhut leeg en al snel wordt duidelijk dat het daar helemaal niet goed gaat. Het water spuit eruit en er staat al flink wat water op de watertank en in de bilge. De rode leiding van de boiler heeft blijkbaar een lek vlak bij de aansluiting. Waarom opeens? We halen de waterdruk van het systeem om te proberen de leiding los te maken en het lek te verhelpen. Dat gaat nog niet zo gemakkelijk. Net als we de hoop een beetje hebben opgegeven en we ons erbij neer willen leggen dat we dan helemaal geen water meer aan boord kunnen gebruiken, lukt het Paul Michèl en Annemijn toch om de slang los te koppelen. Het uiteinde blijkt inderdaad lek te zijn, dus we korten de slang een stukje in en sluiten hem opnieuw aan. Vol spanning zetten we de waterpomp en de boiler weer aan en... hoera!!! Het gaat goed! Voor de zekerheid binnenkort toch maar even een nieuw koppelstuk halen bij de watersportwinkel. Vannacht laten we de boel maar open, zodat we er snel bij kunnen en de boel een beetje kan uitdampen.

De avond is inmiddels om, de boot ontploft qua spullen. We ruimen op, gaan douchen en naar bed. Wat een dag was dit weer: problemen met de koelkast, stromende regen en te harde wind, Thomas-Marijn die in het ziekenhuis is beland en een lekke slang bij de boiler. We hopen dat het zo weer even genoeg is met de tegenslag. We zijn in ieder geval blij om te merken dat de koelkast weer harstikke koud is, dus dat hebben we gelukkig weer opgelost.