OPONTHOUD IN CUXHAVEN

Plannen zijn er om gewijzigd te worden. De tocht over de Limfjorden lijkt te lang te worden om tijdig de kinderen op te pikken, daarom kiezen we voor de route door het Kielerkanaal. Onderweg ontstaat er vervolgens een storing in het laden van de accu's en kiezen we voor een tussenstop in Cuxhaven.

HELGOLAND - CUXHAVEN

Vrijdag 25 juli 2025

Na een heerlijke nacht worden we rond acht uur uitgerust weer wakker. Zomaar tien uur aan één stuk geslapen! We hebben de plannen over het vervolg van onze route uitgebreid besproken. Op 2 augustus moeten wij ergens tussen Ebeltoft en Hamburg zijn om drie kinderen van Renata op te pikken. Oorspronkelijk plan was om via de Limfjorden naar beneden af te zakken. Met de tussenstop op Helgoland zijn we nog twee dagen bezig om in Thyborøn te komen. Vervolgens moeten we dan min of meer door het Limfjorden racen om op tijd aan de andere kant te zijn. Het lijkt geen verstandig plan. We willen namelijk een vakantiegevoel en we willen wat zien. Het plan is daarom wederom bijgesteld. We gaan toch door het Kielerkanaal. Om niet de stroom tegen te krijgen op de Elbe kijken we naar de getijden en blijkt dat we vandaag rond half vier/vier uur moeten vertrekken vanaf Helgoland. 

In de ochtend doet Paul Michèl weer wat klusjes. De losse B&G-plotter die we mee hebben genomen wilde tot nu toe niet werken op de 12-volt aansluiting. En we hebben deze wel heel erg gemist op de tocht naar Helgoland. Paul Michèl gaat dus op pad op het eiland om kabelschoentjes te kopen. Dat is een flinke uitdaging. Alchohol en parfum is geen enkel probleem, maar kabelschoentjes zijn andere koek. Hij wordt verwezen naar de winkel bij het bunkerstation. Daar treft hij dezelfde man aan als gisteren bij het bunkerstation, gapend op een bankje voor zijn winkel. Blijkbaar weer niet zo goed geslapen, maar hij helpt Paul Michèl vriendelijk. Kabelschoentjes heeft hij niet, daarvoor verwijst hij hem naar de EP, een elektronicazaak in Oberland. In deze zaak staan drie wasmachines, maar verder is het meer een soort Blokker met potten, pannen en kaarsen. De vrouw achter de toonbank kan hem niet helpen en roept haar man. Deze gaat achter zoeken en komt terug met de benodigde kabelschoentjes. Kosten €0,30. Paul Michèl heeft contant geld meegenomen, maar geen munten. Van €50,00 hebben ze niet terug. Pinnen dan toch maar? Nee, dat kan echt niet. Maak er dan €1,00 van zodat de kosten gedekt zijn. Ook dat kan niet. Er zit niets anders op dan ergens geld te wisselen. Paul Michèl gaat naar de buurtsuper. Pakt chocolademousse à la Saroma of Klop Klop, maar komt niet verder. De kassa wordt pas om 12.00 uur geopend, tot die tijd is het zelfbediening met pin. Dat helpt dus niet. Dan gaat hij maar naar een Cornershop met drank, snoepgoed, sigaretten, etc. Daar zoekt hij een reep chocolade uit. De dame achter de kassa zegt ook wel gewoon geld te willen wisselen zonder aankoop, maar Paul Michèl neemt toch de reep chocolade mee en precies gepast €0,30. Terug in de EP koopt hij de kabelschoentjes en gaat terug op pad naar de boot. Dat was een hele onderneming voor een paar kabelschoentjes. Maar het is niet voor niets, de plotter heeft hij nu zo aan de praat!

Met de ook aangeschafte batterij doet de keukenweegschaal het ook weer en kan Paul Michèl een brood gaan bakken. Ondertussen heeft Annemijn lekker uitgeslapen en ligt te lezen. Renata post eindelijk de eerste blog.

Tijd van vertrek is rond 16.00 uur zodat we geen last zullen hebben van stroom tegen op de Elbe. Om te voorkomen dat het avondeten er bij inschiet, kookt Paul Michèl alvast de maaltijd: krieltjes, kaasschnitzel, worteltjes en gestoomde broccoli. Het is een test met onze nieuwe stoominzet voor de pan. De test is geslaagd. Volgende keer mogen ook de worteltjes er wat ons betreft bij. Rond kwart voor vier hebben we de maaltijd weer achter onze kiezen en de afwas gedaan. Gezien de walstroom die niet aan te slepen is (zelfs als het warm water uitstaat) - of beter gezegd de één euromunten die op beginnen te raken - koken we gewoon weer als vanouds een pannetje water voor de afwas. 

We hebben in de tussentijd ook al een paar keer aangeklopt bij onze aangelijnde buurman, maar hij blijkt niet thuis ondanks zijn deuren wagenwijd openstaan. Toch moeten wij zo vertrekken in verband met het tij later vandaag. Onze naaste buurmannen willen wel helpen om onze aangelijnde buurman te verplaatsen naar hun stapel en daar aan te lijnen. Met vereende krachten verleggen we het schip. Het moet overigens wel raar zijn als je terugkomt in de haven en je boot ineens ergens anders ligt...

Stipt om vier uur vertrekken we van Helgoland. Zowel links als rechts van ons ligt een stapel van drie boten, wij zelf liggen als eerste aan de steiger. Met behulp van de boegschroef kunnen we toch makkelijk vertrekken. Op het water blijkt al snel dat het niet echt zeilen zal worden. Met 5 Kts wind oftewel windkracht 2 Bft en dan ook nog eens recht voor de wind zal het voornamelijk neerkomen op motoren. We zetten het fok wel bij en dat scheelt toch weer een halve knoop in snelheid. Voor we Helgoland helemaal achter ons laten vangen we nog een glimp op van de Lange Anna (de hoge rots aan de linkerzijde van het eiland op de foto hierboven).

Het is niet een heel inspirerende tocht. De lucht is bedekt met een grijs wolkendek. Gelukkig is het wel droog. In de verte zien we al gauw de ankerplaats voor zeeschepen liggen. Hier wachten deze schepen totdat ze de haven van Hamburg (of andere binnenlandse havens) in kunnen varen. Er is namelijk een beperkte capaciteit in de haven en de logistiek is strak. Als een schip te vroeg of te laat komt, moet het daarom wachten in het ankergebied.

Op onze plotter zien we dat enkele zeeschepen ook buiten het ankergebied geankerd liggen. Wij varen hier tussendoor. Langzaam naderen we de monding van de Elbe. Om 19.00 uur passeren we de rode ton met nummer 4 erop. Een uur later zijn we bij ton 10. 

Inmiddels is er een denkrimpel gespot op het voorhoofd van Paul Michèl. Het blijkt dat het acculampje op de motorunit brand, wat zoveel betekent dat de accu's niet meer opgeladen worden door de motor. Paul Michèl verdwijnt met zijn hoofd in de motorruimte om te kijken of hij iets ziet aan de dynamo of V-snaar. Hij ziet niet direct iets vreemds, maar hij kan de dynamo nu niet doormeten. Er zijn weliswaar twee multimeters mee op reis, maar blijkbaar hebben deze allebei een lege batterij. Er gaat ook niet zo'n standaard penlite batterij in, maar er moet een 9V-blok in. Die hebben we niet aan boord. We besluiten onze plannen voor vandaag maar weer aan te passen. Midden in de nacht aankomen in Brunsbüttel en nog bij iemand langszij gaan liggen, voelt niet zo goed. Met de huidige problemen met het laden van de accu's via de motor is Cuxhaven wellicht een betere plek om te stoppen. 

We zijn moe en willen lekker naar bed. We pakken gauw onze douchetassen en duiken onder de douche. Om 1.00 uur gaat het licht uit.

Afstand door het water: 45,7 NM; Duur: 6 uur en 39 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,4 Kts

CUXHAVEN

Zaterdag 26 juli 2025

Pas tegen tien uur worden we weer wakker. Paul Michèl zal eerst op pad gaan om een batterij te kopen voor de multimeter. Buiten treft hij de eigenaar van een schip twee plaatsen verder. We dachten het schip gisteravond al te herkennen van één van onze voorjaarstochtjes op het IJsselmeer. Deze boot lag toen aan de andere kant van de steiger in Enkhuizen. Wij waren toen nog met onze Ohana Junior. Hij is erg enthousiast over onze nieuwe aanwinst.

Inmiddels is ook Annemijn wakker geworden. Zij gaat samen met Paul Michèl naar het dorp voor de batterij en wat boodschappen. Renata bewaakt het schip en schrijft ondertussen aan de blog.

Paul Michèl komt niet blij terug. Het is niet gelukt om een 9V-batterij te kopen. Dus we zitten nog steeds met twee multimeters met twee lege batterijen. Renata en Annemijn besluiten een rondje door de haven te lopen en aan te kloppen bij wat boten. Het eerste schip komt uit Hellevoetsluis. De eigenaren doorzoeken hun boot, maar er is geen multimeter aan boord en ook geen 9V-batterij, ook niet in apparaten aan boord. Heel lief dat ze zelfs dat checken. We kloppen even verderop aan bij een Duits schip. De eigenaar heeft voor ons een multimeter te leen. Dat is heel fijn en we gaan snel terug naar de Ohana. Nu kunnen we de dynamo doormeten. We checken eerste alle accu's, maar die zijn (door de walstroom) allemaal goed op spanning, dus daar zal het probleem niet liggen. De V-snaar ziet er ook goed uit. We starten de motor, zodat we de dynamo kunnen doormeten. We checken voor de zekerheid op internet of we alle instellingen op de multimeter wel goed hebben staan, want het resultaat is ongeveer - 3V. Het zou  zo'n 13,8 V moeten zijn, dus daar klopt helemaal niets van... We vrezen dus een kapotte dynamo en daar kunnen we dit weekend niets meer aan veranderen. De Volvo Penta-dealer in Cuxhaven gaat maandagochtend om 8.00 uur weer open. Heel vervelend dat de dynamo kapot schijnt te zijn, maar we weten nu waarschijnlijk wel wat het probleem is.

Om te voorkomen dat we gaan sikkeneuren, trekken we de wandelschoenen aan en gaan Cuxhaven verkennen, maar niet voordat we op de blog van Arjen en Ilse van de Vela hebben gekeken, wat hier leuk is om te doen. We lezen dat ze altijd een bezoekje brengen aan het Kugelbake. De Kugelbake is het herkenningsteken van Cuxhaven, gelegen op het noordelijkste punt van Nedersaksen. Het is een houten dagmerk dat vroeger diende als navigatiehulpmiddel voor zeeschepen die de Elbe wilden opvaren richting Hamburg. Het is een houten constructie van 28,4 meter hoog, gebouwd in de vorm van een toren met een karakteristieke bolvormige top (vandaar de naam: Kugel = bol, Bake = baken), geplaatst op de plek waar de Elbe eindigt en de Noordzee begint, bij het stadsdeel Döse. Sinds 1913 staat het afgebeeld in het wapen van Cuxhaven.

Lekker op pad dan maar. Het is heerlijk weer. Achter de haven lopen we de dijk op. Het is een drukke bedoening. Op de dijk lopen veel gezinnen. Op de bankjes eten de mensen currywurst. Aan het water is een evenement gaande. De brandweer staat er en er zijn springkussens. Als we verder de dijk afspeuren zien we allemaal stipjes in de verte. Even vragen we ons af of we hier te maken hebben met een kudde koeien, maar al snel wordt duidelijk dat de grasstrook langs het water helemaal vol staat met zogenaamde Strandkörbe. We lopen de hele kustlijn af tot aan het Kugelbake. Vlak voor we bij de landtong komen staat er een kassa. We hebben geen zin om te gaan betalen om het laatste stukje ook af te mogen leggen. We vinden een plekje op de dijk en zitten daar een tijdje kijkend naar de badgasten, een kitesurfer, het Kugelbake en de zeeschepen die langsvaren. 

Wat we ook hadden gelezen in de blog van de Vela was de ijssalon Agnoli. We besluiten dat we een vergelijkend warenonderzoek willen doen. Morgen naar Eiscafé Agnoli en nu naar Eiscafé Amedeus, hier niet zover vandaan. Langs een straatje met foodtrucs belanden we tussen de appartementencomplexen. Onder aan één van deze complexen is de ijssalon te vinden. Als we op de kaart kijken, blijk je een complete ijsmaaltijd te kunnen bestellen in de meest geweldige creaties. Dat is ons iets teveel van het goede, een klein ijsje volstaat. Al likkend aan onze ijsjes vervolgen we onze route door de stad, door de woonwijken, een groenzone, langs een bowlingbaan en belanden zo in de stad. Bij een benzinepomp proberen we nog een 9V-batterij te kopen, maar €12,00 voor één batterij is ons toch echt te gortig. 

Rond vijven lopen we het haventerrein weer op. Bij de havenmeester verlengen we alvast voor twee dagen. We begrijpen dat er een bouwmarkt in de buurt is, maar dat je daarvoor wel een fiets of taxi nodig hebt. Tja, eerst maar eens lekker onderuit in de kuip onder de bimini met een hapje, een drankje en een boek. Daarna is het bloggen en eten klaarmaken. We hebben gnocchi, salade en een lekker stukje vis. 

Na de afwas kruipen we met z'n drieën op de bank om een aflevering Fubar te kijken op Netflix. Dan beginnen de ogen dicht te vallen en gaan we richting de douche. En wat blijkt er gewoon op een steiger in de haven te liggen... een zeehondje. Geweldig! Als we weer terug komen bij ons schip, bewonderen we haar lijn in het avondlicht. Wat een gave boot! 🤩

Zondag 27 juli 2025

Nog een dag in Cuxhaven. We beginnen de dag met een lekker uitgebreid ontbijt met gebakken eitjes. Verder kletsen we wat, want er is geen haast. Als Renata zegt dat het vannacht heeft geregend, is Annemijn verbaasd. Niets van gemerkt. Paul Michèl heeft vannacht alle ramen dicht gedaan. Ook die bij Annemijn, maar blijkbaar is één sluiting niet goed dichtgegaan en hierdoor is een verbazingwekkende hoeveelheid water naar binnen gekomen. Alle ondergoed en sokken van Annemijn in de ondergelegen kast is doorweekt, je kunt het uitwringen!!! Bizar dat door zo'n smal kiertje zoveel water is binnengekomen. Wederom balen! We lijken wel iets met water en nat textiel te hebben op deze reis. Ook hier is een openstaand raam, waarvan we dachten dat het dicht was, de schuldige. Nu we vandaag toch niet zoveel te doen hebben en hier op de haven wasmachines zijn, tuigen we met de natte was richting het sanitair gebouw. 

Op de boot komen de laptops op tafel. De kwartaalaangifte omzetbelasting ook meteen maar even doen, kan dat ook van het lijstje. Ongemerkt loopt het dan alweer tegen etenstijd. Renata stofzuigt de boot, terwijl Paul Michèl en Annemijn  gevulde Franse courgettes met als bijgerecht halloumi maken. Al snel staat er een feestmaaltijd op tafel. Dankjewel buurman Sam en buurvrouw Ciska voor de heerlijke Franse courgettes uit eigen tuin!

Na het avondeten en de afwas lopen we voor een toetje naar Eiscafé Agnoli. Annemijn trakteert ons opnieuw op een lekker ijsje. We hebben geen uitsluitsel van het vergelijkend warenonderzoek met Eiscafé Amadeus. Beide ijsjes vielen goed in de smaak. Waarschijnlijk moeten we eerst (veel) meer ijsjes proeven voor een goed onderzoeksresultaat.

We lopen verder naar de Semaphor. De Semaphor stamt uit 1884. De naam komt uit het Grieks en betekent "tekendrager". De Semaphor gaf de windsnelheid en -richting aan passerende schepen aan nabij de eilanden Borkum (B) en Helgoland (H). De windsnelheid- en -richtingindicator wordt nog steeds dagelijks aangepast aan de actuele weersvoorspelling. De pijlen geven de windrichting aan, terwijl de signaalarmen op de mast de windsnelheid aangeven. In 1903 woedde er zo'n zware storm dat de Semaphor omver waaide. Een jaar later was de Semaphor weer in gebruik en heeft sindsdien talloze stormen en twee wereldoorlogen doorstaan.

Terug in de haven kruipen we na een verfrissende douche op de bank voor een nieuwe aflevering van Fubar. Daarna gaan we lekker slapen en ondertussen hopen dat we morgen verder kunnen worden geholpen met de dynamo. Fingers crossed...