Ons eerste tochtje van dit jaar. Gezellig met de kinderen een lang weekend het water op. Het belooft mooi weer te worden, maar hoe het met de wind zal gaan...?
Lelystad - Enkhuizen
Vrijdag 25-04-2025
Onverwacht is het dan zover. Onze eerste zeiltocht van dit jaar. Na vorige week de buitenkant van de boot onderhanden te hebben genomen, hebben we vanmiddag de spullen gepakt en zijn we met de kinderen op weg naar Lelystad. Er was weinig planning aan vooraf gegaan. Op de valreep besloten we om gezellig een dag of vier het water op te gaan. Het wordt zonnig weer en de kinderen hebben vakantie. Pas in de middag kunnen we de spullen pakken, laden we de auto vol en gaan met Judith en Maxim op weg.
Even na vijven gooien we dan eindelijk de trossen los. De bestemming is Enkhuizen, alwaar Myrthe met de trein bij ons zal aansluiten. Het weer is mooi, maar frisjes en de wind komt met zo'n 15 Kts - voor het gemak - uit het noorden. Het eerste stuk gaan we dan ook op de motor. Tot de hoek bij de ondiepte - om precies te zijn bij ton ET 57. Daar draaien we in noordwestelijke richting naar Enkhuizen en rollen het fok erbij uit. Zo kunnen we eindelijk ook een beetje zeilen. Omdat het ook nog wat later op de dag is, voelt het wel wet frisjes en daarom kruipen Renata en Judith lekker onder een dekentje.
Om half negen - net voor zonsondergang - varen we de Compagnieshaven van Enkhuizen binnen. We ruimen de spullen van buiten op en gaan op pad om eten te halen in het stadje. Als we over de steiger lopen, zien we dat de futen net als andere jaren al weer druk in de weer zijn. Al snel zwichten we voor döner en kebab. Terug op de boot vallen we aan. Daarna maken we de bedden op en pikken tegen twaalven Myrthe op bij de trein. Na nog een verfrissende douche kruipen we rozig in bed.
Afstand door het water: 17,3 NM; Duur: 3 uur en 12 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,8 Kts
Enkhuizen - Medemblik
Zaterdag 26-04-2025 - Koningsdag
Half negen gaat de wekker. We schieten in onze kleren en gooien de trossen los. Er hangt flink wat mist boven het water. Waarom dit vroege uur en waarom in de mist, terwijl het straks open moet trekken, zul je je misschien afvragen? Tja, we zijn ons aan het oriënteren op een toekomstige boot en hebben om 11.00 uur een afspraak met een makelaar in Medemblik.
Het zicht is slecht, maar gelukkig hebben veel boten AIS. Maar omdat je daar niet op kunt vertrouwen, speuren we uiteraard ook constant de horizon af op boten. En dat het echt speuren is blijkt uit bovenstaande foto. Bij de pijl vaart een zeilboot. had jij hem gezien? Van wind is overigens maar weer weinig sprake (tussen de 5 en 10 knopen), dus het is weer voornamelijk motoren met een fok erbij.
Om twee minuten voor elf liggen we aangemeerd in de Pekelharinghaven en hebben we nog twee minuten de tijd om naar de boot te lopen die we hier in de haven zouden bezichtigen. We staan nog een tijdje op de makelaar te wachten. Van de buitenkant valt deze boot ons in het echt al tegen en als we binnen kunnen kijken, wordt dat niet beter. Als we het over de staat van de boot hebben, krijgen we van de makelaar terug dat je dan maar een nieuwe boot moet kopen. Tja... er zit toch echt wel iets tussen een slecht onderhouden gebruikte boot en een nieuwe boot in, maar dat terzijde. Binnen een paar minuten staan we alweer op de kant. De kinderen kijken verbaasd op als ze ons alweer terug zien. Ach ja.... de dag ligt nog voor ons. Eerst is het tijd voor een uitgebreide brunch aan boord. In de tussentijd trekt de lucht ook open en rond het middaguur is de hemel strakblauw. We kijken met de kinderen wat voor leuke dingen er allemaal te doen zijn hier in de buurt. Het Nederlands Stoommachine Museum lijkt ons wel leuk, maar is toch wat te ver om nu te voet te doen, als deze al open is op Koningsdag. We besluiten dus om Medemblik in te gaan en eens te kijken wat ze hier aan Koningsdag doen.
Langs een 'maak je eigen graffiti'-kraam voor kinderen, een stormbaan, schmink standjes, de welbekende kleedjes en het Bakkerijmuseum lopen we het centrum door naar het water. Hier zien we het station en spoor liggen van de stoomtram die rijdt tussen Hoorn en Medemblik. Ook dit leek ons leuk om te doen, maar dat zou dan vanuit Medemblik een enkeltje Hoorn worden, dus blijven we maar hier. In de verte zien we een oude molen draaien en we besluiten daar naartoe te lopen.
Het blijkt meelmolen 'De Herder' te zijn. Voor de molen liggen twee reuze klompen, die je wel meer tegenkomt in deze contreien. Dat vraagt natuurlijk om een korte fotoshoot... De molen blijkt geopend vandaag. Een man en een vrouw zitten buiten in de zon op een bankje. We worden uitgenodigd voor een rondleiding door de molen en dat vinden we eigenlijk wel een heel leuk idee!
GESCHIEDENIS VAN DE MEDEMBLIKKER MEELMOLENS
MEELMOLEN DE HERDER EN HAAR VOORGANGERS
Eeuwenlang hebben windmolens het aanzicht op de stad Medemblik bepaald. Langs de Oosterdijk zag men een concentratie van watermolens voor de beheersing van het binnenwaterpeil en aan de zuidkant van Medemblik stonden meerdere houtzaagmolens. Deze waren nauw verbonden met de houthandel, ooit een belangrijke pijler van de Medemblikker economie. Tenslotte vormden de meelmolens een niet te missen onderdeel van het stadsaanzicht. Van oudsher kon de burgerij van Medemblik van twee meelmolens gebruikmaken: de Westermeelmolen en de Zuidermeelmolen. Dit verhaal is een kennismaking met beide meelmolens op basis van een artikel door Peter Swart geschreven in Jaaruitgave 2009 van de Oudheidkundige Vereniging Medenblick.
SCHAKEL IN DE VOEDSELVOORZIENING
Meelmolens waren een onmisbare schakel in de voedselvoorziening. In de molens werd het graan van de bakkers tegen een vergoeding tot meel verwerkt. Ook bierbrouwers lieten hun grondstoffen zoals gerst en boekweit in een meelmolen verwerken. Het malen was strikt gereglementeerd vanwege het belang in de voedselketen en vanwege de belasting die op het malen van toepassing was . Deze zogenoemde impost op het gemaal vormde een belangrijke bron van inkomsten voor de overheid.
Er bestond een verband tussen het aantal meelmolens en het aantal inwoners van een stad of dorp. Uit onderzoek naar meelmolens in Hoorn en Enkhuizen blijkt dat ongeveer 2.000 inwoners het exploiteren van één meelmolen rendabel maakten. Deze verhouding was gedurende de zeventiende en achttiende eeuw redelijk constant.
De meeste meelmolens in Holland waren eigendom van particulieren. Omdat met de bouw en exploitatie van een meelmolen veel kapitaal was gemoeid, kende een molen vaak meerdere eigenaren. Zij verkregen inkomsten in de vorm van maalloon. Dat wil zeggen dat de eigenaren voor iedere zak gemalen graan een aantal stuivers ontvingen. De hoogte van het maalloon werd door het stadsbestuur vastgesteld. Het werk in en rond een meelmolen werd verricht door een molenaar en zijn knecht. Menig molenaar was tevens (mede)eigenaar van zijn molen.
Over de vroegste geschiedenis van de meelmolens in Medemblik is weinig bekend. Op de kaart van Jacob van Deventer uit omstreeks 1565 staan zowel de Westermeelmolen als de Zuidermeelmolen afgebeeld. Aangezien de eerste windmeelmolens in Holland rond het jaar 1300 werden geïntroduceerd, mag worden aangenomen dat de bevolking van Medemblik zeker in de vijftiende eeuw al een molen tot haar beschikking had. De Westermeelmolen was te vinden nabij de plaats waar nu De Herder staat.
Herhaaldelijk staken tussen bakkers en meelmolenaars geschillen de kop op. De bakkers werden door het stadsbestuur verplicht om hun graan bij één van de twee molens aan te bieden en waren dus voor het verkrijgen van meel geheel van de plaatselijke molenaars afhankelijk. Volgens de bakkers werd niet alle meel uit de zemelen gemalen waardoor zij van onzuiver meel brood moesten bakken. Dit druiste weer in tegen de kwaliteitseisen die door het stadsbestuur aan het brood werden gesteld.
De stedelijke overheid waakte niet alleen over een betrouwbare, maar ook over een betaalbare voedselvoorziening. Dit laatste werd bewerkstelligd door het reguleren van broodprijzen en maallonen. Hoewel het stadsbestuur rekening hield met de belangen van de molenaars, verleende het in principe geen directe financiële steun. De meelmolenaars waren private partijen en moesten zichzelf in stand zien te houden. Een uitzonderlijke situatie deed zich voor in 1660, toen het stadsbestuur van Medemblik een lening van 1.000 gulden aan een eigenaar van de Westermeelmolen verstrekte. Deze molen was door ‘harde stormwinden ter neder geslagen’ en een snelle heropbouw was gewenst.
De eeuwen door bleven de Medemblikker bakkers kritisch tegenover de meelmolenaars. Een klacht in 1709 betrof het functioneren van de molenaarsknechten die, naar zeggen van de bakkers, ‘niet in staat zijn om goet meel te kunnen malen’. De pijlen van de bakkers waren op beide meelmolens gericht. Het stadsbestuur besloot hierop dat voor elke molen een bekwame knecht moest worden aangesteld. De inhuur van de knechten was geheel voor rekening van de molenaars maar mocht pas worden geëffectueerd na instemming van het bakkersgilde.
DE LAATSTE MEELMOLEN
In het midden van de achttiende eeuw was Medemblik een stad in verval. De achteruitgang vertaalde zich in leegstand, sloop en een afname van economische activiteiten. Twee van de drie bierbrouwerijen in Medemblik sloten de deuren, één van de twee gereformeerde kerken werd buiten gebruik gesteld en ook het molenbestand ontkwam niet aan een sanering: een houtzaagmolen en de Zuidermeelmolen (na zware beschadiging door blikseminslag) werden gesloopt. Bij een besluit over de sloop van de Zuidermeelmolen kon het stadsbestuur niet om het bakkersgilde heen. Aan het einde van de zeventiende eeuw hadden de Medemblikker bakkers nog ingezet op een eigen derde meelmolen, nu dreigden zij van één molen afhankelijk te worden. Indien tot sloop zou worden overgegaan wensten zij daarom wel enkele garanties. Zo diende de Westermeelmolen in goede staat te worden gebracht en gehouden. Mocht de Westermeelmolen onverhoopt toch buiten werking raken dan moesten de molenaars het graan op eigen kosten naar een nabijgelegen molen brengen. Volgens de bakkers was de meelmolen in Wervershoof het meest gunstig gelegen, want deze molen was zowel in de zomer- als in de wintermaanden goed bereikbaar. Ook behield het stadsbestuur van Medemblik nadrukkelijk het recht om een tweede meelmolen toe te staan ‘wanneer de stad in een beeter en florisanter staat souden mogen komen’. Maar het economische tij keerde niet. Het inwonertal van Medemblik in het midden van de zeventiende eeuw werd pas in de twintigste eeuw opnieuw bereikt. De meelmolens hadden toen hun functie als schakel in de voedselvoorziening al verloren. Ondanks pogingen om de Westermeelmolen voor het nageslacht te behouden werd deze in 1948 gesloopt.
MEELMOLEN DE HERDER
Met de ingebruikname van Meelmolen De Herder, op de plek waar de Westermeelmolen stond, begon in 1990 een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de Medemblikker meelmolens. Bij de herbouw van de molen kon men geen gebruik meer maken van restanten van de oude molen. Toch is de molen met diverse oude onderdelen gebouwd. Het houten achtkant is in 1695 gebouwd in Wormer en had eerst in Jisp en vanaf 1904 in Willeskop dienstgedaan als oliemolen onder de naam 'De Herder'. In 1986 is deze molenromp naar Medemblik gehaald toen men, onder de bezielende leiding van J.C. van Leverink, serieus over herbouw was gaan denken. Met grote inspanning van vele vrijwilligers en ondersteund door een keur van Medemblikker en regionale bedrijven is deze klus aangevat. De grote houten balken konden toen nog worden gereviseerd en gebruikt. Vanwege die oude balken uit 1695 is De Herder in 2004 rijksmonument geworden, wat hij daarvoor niet was. Van de Westermolen werd nog een oude molensteen in het dijklichaam teruggevonden bij de bouw. Het aanzicht van Medemblik, vele eeuwen vertrouwd bij de landlieden uit de omtrek, was zo weer hersteld! Dat vertrouwde aanzicht werd overigens al snel ingrijpend gewijzigd toen in 2012 windmolen De Ambtenaar in gebruik werd genomen voor een nieuwe functie van molens: opwekking van elektriciteit.
DE MOLEN VAN BENEDEN NAAR BOVEN
DE WINKEL
Van oudsher was dit de verblijfs- en werkplaats voor de molenaars en werden hier de boeren ontvangen met hun graan. Tegenwoordig wordt deze ruimte gebruikt als winkel en om onze bezoekers te ontvangen.
MAALZOLDER EN STELLING
Dit is de werkvloer van de molenaar. Hier controleert de molenaar de kwaliteit van het gemalen meel. Het meel wordt hier in zakken opgevangen of in de buil (een grote zeef) verder verwerkt tot bloem. Hierna worden de zakken afgewogen, dichtgebonden en gestapeld. Tevens kan de molenaar vanuit hier naar buiten de stelling oplopen om het weer in de gaten te houden, zo nodig de molen te kruien (draaien van de kap in de richting van de wind) of het zeil bijstellen, waardoor de snelheid van de molen wordt bepaald.
STEENZOLDER
Op deze zolder bevinden zich twee koppels maalstenen. Tussen de maalstenen, waarvan de bovenste draait en de onderste vast ligt op de vloer, wordt het graan tot meel gemalen. Het graan wordt op de steenzolder in het kaar (een grote houten trechter) gestort en komt via de schuddebak tussen de stenen terecht. Het meel wordt hierna via de meelpijp naar de maalzolder gestort.
LUIZOLDER
De naam van deze zolder verwijst naar het luiwerk (een hijsinrichting), waarmee met behulp van windkracht de graanzakken tot bovenin de molen worden gehesen of zakken meel naar de begane grond worden getransporteerd. Dit transport gaat binnendoor, via een stelsel van luiken die zich allemaal in één lijn bevinden. Verder wordt deze zolder gebruikt als opslag van het graan.
KAPZOLDER
Deze molen is een bovenkruier, dus alleen de kap met de wieken wordt in de wind gezet. Dit gebeurt door middel van het kruirad onderaan de staartbalk. De draaiende horizontale beweging van de wieken wordt omgezet in een verticale roterende beweging voor de aandrijving van de werktuigen onderin de molen. Om het bovenwiel zit de vang, een houten rem, waarmee de molen stilgezet kan worden.
De man neemt ons samen met twee Canadese toeristen mee naar boven, waar we starten op de steenzolder. We krijgen uitleg over het maalproces. Hoe het tarwe tot volkoren meel wordt gemalen. Dit volkoren meel wordt gezeefd waarmee bloem en zemelen van elkaar worden gescheiden. Daarna dalen we af naar de maalzolder en stelling. Deze mogen we op lopen. We krijgen uitleg over de manier waarop de ze de molen kunnen kruien (draaien van de kop in de richting van de wind). Maxim mag helpen om de molen na het stopzetten weer op gang te helpen. Alles bij elkaar erg leuk!
Na dit leuke bezoekje lopen we verder. We missen net de aankomst van de stoomtram. Jammer, maar helaas, want het vertrek laat nog wel even op zich wachten. We vervolgen onze wandeling. En zo komen we even verderop een hele bijzondere plantenbak tegen. Als je niet weet wat je met je oude auto moet doen, is dit wellicht een optie (zie één van de foto's hieronder). Via de supermarkt, de sluis en langs de Westerhaven lopen we terug naar de boot. Voor we weer aan boord gaan, praten we nog even met de Canadezen die blijkbaar ook in de Pekelharinghaven liggen. Daarna gaan we aan dek lekker in het zonnetje zitten, liggen, lezen en/of chillen.
We maken een pastamaaltje met een heerlijke geitenkaas saus, die schoon opgaat. Daarna kruipen we met z'n allen op de bank en kijken we nog wat televisie.
Afstand door het water: 10,6 NM; Duur: 2 uur en 0 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,0 Kts
Medemblik - Hindeloopen
Zondag 27-04-2025
Vandaag beginnen we de dag rustiger aan. We worden wakker van het zonnetje dat naar binnen schijnt. We koken een eitje, bakken broodjes en zetten het ontbijt klaar in de kuip. Hoe lekker is dat om zo buiten te ontbijten. Om kwart over elf gooien we de trossen los op weg naar Hindeloopen.
Ook vandaag is er weinig wind, maximaal een windkrachtje 2 Bft. We gaan het wel proberen om te zeilen. Myrthe en Maxim gaan aan de gang met het grootzeil. Myrthe ontdekt dat het ook met onze elektrische lierhendel echt wel een krachtinspanning is om het zeil te hijsen, want als je niet oplet vliegt de lierhendel uit je handen door de krachten die erop komen te staan. Met ook nog het fok erbij komen we het eerste gedeelte nog heel aardig vooruit. Judith staat vandaag aan het roer als onze stuurvrouw.
Het is echt heerlijk op het water. We genieten van het zonnetje, kletsen wat, staren over het water en lezen een boek, totdat de wind uiteindelijk zo erg afzwakt dat we de zeilen strijken en de motor gaan starten.
Dit is meteen ook een mooi moment om onze voetstuurtechniek die we in de blog van VOET OP NEDERLANDSE BODEM al hebben beschreven wat aan te scherpen. Voor degenen die het verhaal niet meer paraat hebben... Toen wij afgelopen zomer op de terugtocht de haven van Vlieland verlieten, zagen we een boot met een aantal jongemannen erop. Degene die aan het roer stond, stond achter het roer op de bank en stuurde met zijn blote voeten de boot de haven uit. Wij vonden dit een opmerkelijke en hilarische manier van sturen, die we uiteraard moesten uittesten. Vandaag doen we een herhalingscursus van deze techniek, zoals je op één van de foto's hieronder kunt zien.
Als de middag vordert krijgen we zin een een hartig hapje. Gisterenmiddag hebben we bij de supermarkt bitterballen gekocht en wat is er lekkerder dan een bitterballetje onder het varen. Ze vinden dan ook gretig aftrek. Tegen drie uur varen we de haven van Hindeloopen binnen. We meren af bij het havenkantoor om te vragen of er een plekje voor ons is in de haven en zo ja, waar dan. Het is even een beetje oppassen, omdat we tussen twee schepen moeten aanmeren, maar eigenlijk doen we dat met z'n allen heel soepeltjes. We krijgen een plekje dicht bij de faciliteiten toegewezen, dus dat is wel comfortabel. Als de boot vastligt in de box, vertrekken de kinderen naar het zwembad. Paul Michèl en ik gaan kijken of de makelaar alhier nog leuke zeilboten heeft liggen, die de moeite van een bezichtiging waard zijn. En dat blijkt zo te zijn, dus we krijgen weer wat meer ideeën over welke schepen en indelingen ons aanspreken en welke niet.
Als zowel wij als de kinderen weer terug zijn op de boot, is het zo langzamerhand tijd geworden om een rondje door het stadje te lopen. De kinderen zijn hier voor het eerst en we kunnen morgen natuurlijk niet wegvaren, zonder dat ze iets van Hindeloopen hebben gezien. Eigenlijk komen we niet heel ver. Bij de viskraam die bij de haven gelegen is ruiken we de gebakken vis. Myrthe en ik zouden nog steeds een keertje gebakken mosselen krijgen. Hier hadden we afgelopen zomer op reis al zin in en dat is er nog altijd niet van gekomen. De plannen om vanavond zelf te koken gaan overboord en we nemen allemaal een lekker visje of mosseltje met een patatje erbij.
Daarna is het de hoogste tijd om toch eindelijk dat rondje door het stadje te gaan lopen. Het is een klein maar gezellig Fries stadje. We wijzen de kinderen plekjes waar we eerder geweest zijn en waar we heerlijk gegeten hebben. We laten het Restaurant Sudersee zien waar ze ook hun eigen likeur brouwerij hebben. Dat likeur brouwen is een uit de hand gelopen hobby. Het idee kwam voort uit de vroegere relatie tussen de Hindeloopers en de Vikingen. Deze Noormannen maakten vroeger likeur uit honing. Mede. Dit verhaal intrigeerde hen en Piet Bakker ging zich verdiepen in het maken van deze Vikingdrank. In navolging van dit speciale gistingsproces ging hij zich ook toeleggen op eigenwijze likeuren met namen als Voddenwijfje en Landlopertje. Vervolgens maakte hij op basis van vergeten fruitsoorten zoals Kweepeer en Mispel nog meer eigenwijze likeuren. In het voorportaal van het restaurant staat het vol met allerhande likeuren. Je kunt hier een fles naar wens laten vullen. In onze ervaring erg lekker en leuk!
We zetten onze wandeling voort en lopen over een bruggetje. Vanaf het bruggetje zien we een paar benen uit het water steken met gele klompen eraan. Het blijkt een visualisering van het verhaal van Ame Gijs.
HET VERHAAL VAN AME GIJS
Dat water en kleine kinderen niet samen gaan is een bekend gegeven. Ondanks dit gevaar heeft water toch vaak een grote aantrekkingskracht op kleine kinderen. In Hindeloopen, met zijn vele vaarten en sloten, had men om de kinderen af te schrikken daar wat op gevonden. Men had een verhaaltje bedacht over ame Gijs. Hoe oud ame Gijs was werd nooit verteld. Maar het ame (grootmoeder) gaf aan dat het om een oude vrouw ging. Ame Gijs woonde in de sloten en vaarten van Hindeloopen. Hoe zij daar kwam en hoe ze daar het leven hield werd ook nooit verteld. Wel werd aan de kinderen van Hindeloopen bij herhaling verteld dat als je bij de sloot kwam ame Gijs je onder water trok. En wat er gelijk achteraan verteld werd was dat je dan nooit weer thuis kon komen. Maar eerlijk gezegd, het werkte niet altijd. Ook in de jaren dat het verhaaltje van ame Gijs verteld werd
raakten kinderen te water. Maar dat ame Gijs bij velen in Hindeloopen grote indruk heeft gemaakt en nog altijd aanwezig is blijkt wel uit de vele verhalen over deze legendarische ame die vandaag de dag nog steeds met zekere regelmaat worden verteld.
De plaquette over Ame Gijs hangt aan het huisje van Theo Schouten. Hij is beeldend kunstenaar en zit voor zijn huisje in de zon een boek te lezen. Zijn huis staat open om een kijkje te nemen in zijn atelier. De geometrische vormen en kleurstelling zijn prachtig. Hieronder kun je meer lezen en zien over deze kunstenaar.
THEO SCHOUTEN - GEOMETRIC ABSTRACT EXPERIENCES
Theo Schouten komt uit Haarlem en is geboren in 1949. Hij is beeldend kunstmaker (autodidact).
Na een succesvolle carrière van vele jaren in de wereld van het inrichten met o.a. interieurs in hoofdzakelijk hotels en restaurants, ging het roer in 1995 volledig om. De altijd al aanwezige passie voor het ontwerpen en uiten van creativiteit in geometrische objecten werd zijn belangrijkste doel in het leven.
Sinds 2013 woont en werkt hij in het kleine maar karakteristieke en sfeervolle stadje Hindeloopen, aan het water nabij de sluis, weliswaar in een poppenhuisje, maar waar een goed gevoel van wonen/werken, atelier en galerie prima samen komen.
Hij maakt al jaren geometrische ruimtelijke objecten (dimensionale belevingen) vaak uitgevoerd in de primaire kleuren. Zijn focus ligt op de effecten van schaduw, een erg belangrijk onderdeel van zijn werk. En hij is altijd op zoek naar de grenzen van de dimensies van het vlakke en driedimensionale niveau.
Inhoudelijk is zijn werk gebaseerd op de wijze waarop mensen functioneren.
De contrasten tussen mechanisme en autonomie, tussen denkprocessen en menselijke instincten en gedragingen, komen in zijn creaties van kleur en beeld in alle dimensies terug als spanningsvelden tussen rond, afgerond en hoekig, recht en rechtlijnig.
Na een praatje met de kunstenaar en een kijkje in zijn atelier, vervolgen we ons rondje terug naar de boot. De zon verdwijnt in het IJsselmeer. Dat was weer een heerlijk dagje op en om het water!
Afstand door het water: 16,6 NM; Duur: 3 uur en 37 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,3 Kts
Hindeloopen - Lelystad
Maandag 28-04-2025
De laatste dag alweer, vandaag moeten we helaas alweer terugvaren naar Lelystad. Er is wederom niet of nauwelijks wind, dus dat zal een tochtje op de motor worden. Voor we vertrekken gaan we eerst nog lekker ontbijten in de kuip. Het voelt echt als vakantie. Na het opruimen en de afwas gooien we de trossen los en varen de haven van Hindeloopen weer uit.
Zoals we al verwachtten is het IJsselmeer zo glad als een spiegel. De lichtblauwe vlakken in het water op één van de foto's hieronder geven een totale windstilte aan. Het is prachtig om te zien, maar we zijn blij dat we ook een motor aan boord hebben.
We genieten op de punt van de boot van een beetje wind, zitten lekker in het zonnetje, kletsen wat en lezen een boek. De kinderen zitten om beurten op de preekstoel.
En ja, er wordt ook aan gymnastiek gedaan. Dit gebeurt symmetrisch, zodat de boot mooi in balans blijft... 😉Inmiddels heeft de stuurautomaat het overgenomen en is iedereen naar het dek gevlucht. In de kuip zwermen honderden dansmuggen en die zijn ongelofelijk irritant.
DANSMUGGEN
Afgelopen weekend zag het op de Afsluitdijk zwart van de muggen. Op het IJsselmeer was het niet anders. Het gaat om honderdduizenden zogeheten dansmuggen, die de gevels van sluizen, woningen en het Waddencentrum op de Afsluitdijk bedekken. Boven de dijken zwermen hele wolken van de insecten. De muggen steken niet, maar zorgen wel voor overlast.
Het is een terugkerend fenomeen. De wolken komen in Nederland voor bij plassen, poelen en het IJsselmeer. In de modder van die wateren leggen de muggen namelijk eitjes. De larfjes ontwikkelen zich door het warme weer, ontpoppen en vervolgens gaan de volwassen muggen in wolken vliegen. "Wat je ziet zijn mannetjes die zwermen, op zoek naar een vrouwtje. Af en toe vliegt er een vrouwtje de groep in en wordt er gepaard."
Wanneer de muggen gepaard hebben en eitjes hebben gelegd, gaan ze binnen enkele weken dood. De overlast op de Afsluitdijk houdt dan ook maximaal enkele weken aan.
Bron: RTL Nieuws
Met een ronduit smerige boot varen we eind van de middag de haven binnen. Als alle spullen zijn uitgeladen en in de karren naar de auto kunnen worden gebracht, komt de waterslang erbij om de boot grondig af te spoelen. Het grootzeil laten we achter zonder huik, zodat deze kan drogen en zodat achtergebleven dansmuggen weg kunnen vliegen. Alle dansmuggen die hun intrek in de boot hebben genomen, zullen de volgende keer dat we komen wel bezweken zijn. Dan doen we wel een rondje met de stofzuiger. Met een heerlijk vakantiegevoel in onze hoofden rijden we weer naar huis.
Afstand door het water: 29,3 NM; Duur: 5 uur en 37 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,3 Kts
Logs van onze tochten
Hieronder staan de logs van onze tochten afkomstig van de SWAY tracker. Als je klikt op de afbeelding van één van onderstaande tochten dan kun je meer details over deze tochten bekijken.
Klik op de afbeelding om meer details over de tocht te bekijken.
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een ❤️ te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een fijn weekend en dat samen met de kinderen.Heel waardevol genieten 😊.
Dat is nog eens een leuke vakantie invulling, tevens leerzaam voor de kids. Jammer van de afwezige wind, maarwel prachtig weer en mooie plaatjes.
Een goed begin van het zeiljaar.
Wat een geweldig weekend hebben jullie weer gehad! Dat was genieten he - dank voor de leuke (én mooie!) foto's....
tot de volgende blog...