RONDOM SAMSØ

Na de drukte van de stad, zoeken we de rust weer op in de omgeving van het eiland Samsø. We liggen in drie verschillende kleine haventjes, elk bijzonder op zijn eigen manier.

ÅRHUS - MÅRUP

Maandag 11 augustus 2025

Vandaag is de dag dat Annemijn na drie weken weer naar Nederland vertrekt. Na een laatste ontbijt met z'n zessen en het inpakken van de laatste spullen, gaan we gezamenlijk op pad. Annemijn moet nog geld pinnen om straks de bus naar de luchthaven te kunnen betalen. Als dat is gelukt is het tijd voor knuffels. Annemijn blijft in de stad om straks naar de luchthaven te vertrekken en wij lopen terug richting de boot en halen ondertussen nog wat boodschappen. We zouden graag één dezer dagen voor anker gaan en slaan wat extra spullen in. In de haven vullen we de watertanks nog een keertje bij. De achterste watertank was gisteren nog niet gelukt, omdat de vulslang te kort was. Maar we zijn niet voor één gat te vangen. Een tang erbij en we wisselen de korte slang voor een langere slang even verderop in de haven. Uiteraard hangen we de lange slang na het vullen weer netjes terug. 

Tussen één en half twee gaan dan na drie dagen eindelijk de trossen weer los. Bestemming is Tunø. Buiten de haven voelen we nog weinig wind en ook de windmeter geeft bijna geen wind aan. Als we Århus wat verder achter ons hebben gelaten en we iets meer wind meten, hijsen we het grootzeil en rollen de fok uit. Maar eens kijken of we op het zeil een eindje vooruit kunnen komen. Dat lukt met een knoop of vijf. Inmiddels hebben we ook wel een beetje trek gekregen. Paul Michèl gaat daarom noedels voor ons klaarmaken. Dat laten we ons goed smaken. Daarna is het de hoogste tijd om de visspullen tevoorschijn te halen. We varen nu niet al te snel dus wie weet gaan we eindelijk die eerste vis vangen. We hebben nu als het goed is ook het juiste visgerei, namelijk een verenpaternoster om makreel te vangen. Het is een stuk vislijn met vijf haken eraan en bij elke haak zit een bosje veren. Aan het eind van deze verenpaternoster hangen we een stuk lood van 250 gram, zodat de lijn goed onderwater blijft. We maken de hengelsteun vast aan de achterreling, gooien de lijn uit en laten de lijn een heel eind vieren. We zijn heel benieuwd. 

Na een minuut of tien horen we dat er aan de lijn wordt getrokken. Zullen we nu al beet hebben? We halen de lijn voorzichtig binnen en we blijken inderdaad onze eerste makreel gevangen te hebben. Geen hele grote jongen, maar - omdat het onze eerste vangst is - gaat hij in de puts die we alvast gevuld hebben met water. Na enige tijd wordt de makreel wel erg onrustig en besluiten we hem maar alvast uit zijn lijden te verlossen. Opnieuw gooien we de lijn uit. Binnen no time wordt er weer aan de lijn getrokken. Deze keer blijken er wat waterplanten aan te hangen. Bij de volgende poging slaan we gewoon nog een makreel aan de haak. Daarna is het blijkbaar een beetje klaar en vangen we vooral waterplanten. 

Inmiddels is de wind ook gaan liggen, zijn de zeilen weer opgeruimd en naderen we de haven van Tunø. Van een afstandje ziet het er al erg druk uit. Veel boten liggen al in een pakketje van drie gestapeld. We besluiten af te haken en naar de overkant te varen. Daar ligt het plaatsje Mårup dat op het eiland Samsø ligt. Een heel klein haventje, dat blijkbaar niet zo heel populair is. Met een klein uurtje varen we het kneuterige haventje binnen. Er zijn nog een aantal zeer grote boxen vrij, dus daar varen wij heen. De steigers zijn nogal laag, dus we varen de boot achteruit in. Heel rustig leggen we aan. Als we aangemeerd  liggen hebben we nog 60 cm water onder de kiel.

Paul Michèl gaat meteen de makreel fileren en bakken. Wat smaakt dat lekker! Daarna gaan Myrthe en Judith allebei een stukje hardlopen. 

Voor het avondeten hebben we krieltjes, kebab en salade. Voor de liefhebber kan de kebab en salade bij elkaar in een wrap. Alles bij elkaar weer een lekker maaltje. Na het eten gaan we de boot opruimen. De spullen die Annemijn heeft achtergelaten gaan onder ons bed. De meiden verplaatsen naar de stuurboordhut, omdat die ietsje ruimer is en Maxim krijgt zijn eigen bakboordhut. Vrij snel is de boel weer aan kant. Als de blog gepost is, is het ook bedtijd geworden. In het donker met een zaklampje zoeken we onze weg door de haven naar het sanitairgebouw. Het is na twaalven als we er allemaal in liggen. 

Afstand door het water: 21,4 NM; Duur: 3 uur en 53 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,2 Kts

MÅRUP - TUNØ

Dinsdag 12 augustus 2025

We verwachten mooi weer, dus we hebben zin om aan de andere kant van Samsø te gaan ankeren. Als na het ontbijt net de kussens in de kuip liggen begint het te spetteren. Nee, geen regen! Niet weer! Het blijft bij lichte regen, maar het is niet het mooie weer, waar we op gehoopt hadden. 

Voordat we vertrekken uit de haven gaan we eerst nog een stukje lopen. In de haven ligt een klein bootje met een soort loket erop. Aan de fenders hangt een hele mosselbank. Vanuit de haven kun je een strandje oplopen. Vanaf daar pakken we een weg de heuvel op om wat van het uitzicht te zien. We zien al wat bootjes vanuit de haven vertrekken. Ook zien we in een weiland een verdwaalde ram staan.

Terug op de boot gaan we met z'n vijven aan tafel om te kijken waar we naartoe zullen gaan nu het weer niet helemaal is, wat we ervan gehoopt hadden. We besluiten naar Ballen te vertrekken. We maken ons klaar voor vertrek en vragen de kinderen om na te denken hoe we gaan wegvaren. Waar komt de wind vandaan? Welke lijnen mogen als eerste los en welke kun je het beste zo laat mogelijk losmaken? Het losgooien gaat helemaal volgens plan en rustig varen we de haven uit. 

Op het water gaan de kinderen de zeilen hijsen. Ook hier eerst de vraag hoe je dit aanpakt, voordat we overgaan tot actie. Paul Michèl houdt de boot strak in de wind en zo kunnen we bijna in één vloeiende beweging het grootzeil hijsen. De fok rollen we meteen daarna uit. We zetten de zeilen niet te strak, want er staat minder wind dan we gehoopt hadden. We gaan maar ongeveer 2,5 Kts vooruit. Dat wordt dan een lange tocht. Paul Michèl vindt het niets om vandaag uren lang op de motor te gaan varen, dus we zoeken naar een alternatief. Het is wat vroeger op de dag dus we gaan een nieuwe poging doen om het eilandje Tunø te bezoeken.

Als we dichterbij komen zien we toch weer een flinke hoeveelheid masten uit de havenkom naar boven steken. We hebben er een hard hoofd in. We varen vandaag toch rustig het haventje binnen en kijken of we ergens zouden kunnen liggen. Er zijn alleen stapelplekken als derde in het pakketje. Twee boten lijken lang genoeg om eventueel langszij te gaan liggen. Even twijfelen we nog, maar dan besluiten we toch maar gewoon hier te gaan liggen. We leggen de boot rustig langszij. Als we liggen gaat Paul Michèl lekkere pantosti's voor ons maken, want we hebben wel zin in een lekker hapje.

Even later gaan Myrthe en Judith weer een rondje hardlopen. Myrthe een rondje over het eiland tegen de klok in en Judith met de klok mee. Ongeveer halverwege zouden ze elkaar dan tegen moeten komen. Paul Michèl en Renata willen graag een gedeelte van dit rondje wandelen, maar wachten eerst de miezer af. Paul Michèl maakt wel alvast een rondje door de haven. Op dat moment komt een grote dikke catamaran de haven binnen varen. Hoe dan? Maar deze vindt toch een plekje op een wat onhandige hoek. Aan een andere steiger legt Paul Michèl met wat anderen een heel klein motorbootje naar achteren, zodat er een andere boot voor kan liggen. Als de boot verplaatst is, komt er een vrouw met haar hoofd naar buiten... 

Als het eindelijk wat droger wordt, trekken Paul Michèl en Renata de wandelschoenen aan en gaan op pad. Maxim blijft liever wat chillen op de boot. 

Als we net de haven willen verlaten, komen we Myrthe tegen. Zij heeft net haar rondje hardlopen afgerond. Niet veel verder vertelt Paul Michèl dat hij mensen met een bak vol zelf geplukte bramen had gezien. Terug naar de boot dus maar (waar we Judith ook tegenkomen) en een zakje halen, want dat klinkt wel aantrekkelijk, verse bramen. Eindelijk zijn we dan op weg. Inderdaad stuiten we al snel op de eerste bramenstruiken. En niet veel verder ook op 'appelstruiken'. Ze mochten de naam boom niet hebben, maar dragen wel veel appeltjes. We stoppen een aantal appeltjes in onze zakken. We wandelen verder.

We verlaten de camping waar we liepen en vervolgen onze wandeling langs de kustlijn. Al snel lopen we langs een ankerplaats, waar twee zeilboten voor anker liggen. Het ziet er mooi en rustig uit. Er zwermen een heleboel zwaluwen. Dan liggen er plotseling aardappels op het pad. Links van ons ligt een aardappel akker waar de aardappels inmiddels gerooid zijn. Blijkbaar was de kar aan het eind wat vol, want er liggen veel vergeten aardappels. We rapen een maaltje bij elkaar. Om de aardappels mee te nemen, stoppen we de zakken van Paul Michèl vol. Inmiddels ziet hij er wel een beetje uit als een landloper. 

Langs nog vele bramenstruiken lopen we landinwaarts langs een picknickplaats. Er is een afdakje met picknicktafels een vuurplaats, een wc en zelfs een waterkraantje. Vanaf hier loopt een karrespoor richting het dorp. In de verte zien we iets op het pad staan. Met het blote oog kunnen we het niet helemaal scherp zien, dus we maken een foto en zoomen in. Het is een ree. Deze blijft vrij rustig staan als we naderen. Als we op enkele tientallen meters afstand zijn, wordt het toch wat spannend en gaat de ree er vandoor. Hier lopen we het dorp binnen bij de kerk, waarvan de toren meteen als vuurtoren dient. Langs een kraam met etenswaren lopen we de haven weer binnen.

Op de boot gaat Paul Michèl een maaltje klaarmaken. Myrthe had gevraagd om gnocchi met roerbakgroenten, kip en groene pesto. Na een lekker maaltje gaan Paul Michèl en Maxim nog wat appeltjes plukken en Myrthe en Judith de afwas doen. Hiervoor moeten we eerst water koken, want vandaag liggen we niet aan de walstroom. Renata werkt ondertussen verder aan de blog. Het sanitair in de haven is wat verouderd en dan moet je ook nog drie kronen per minuut betalen om te douchen. We maken er weer een sport van om zo kort mogelijk te douchen. Weer verfrist starten we met een nieuwe film, Entouchables.

Afstand door het water: 6,0 NM; Duur: 0 uur en 55 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,6 Kts

TUNØ - BALLEN

Woensdag 13 augustus 2025

En dan is daar plotseling een dag met prachtig weer. We hebben de wekker vandaag op half negen gezet. Met alle pakketjes aan de steiger en Denen die doorgaans op tijd vertrekken, willen we op tijd ontbijten en op pad. Tijdens ons ontbijt vertrekken er al verschillende boten uit de haven. Wij maken rond kwart voor tien los van onze buurman. Bestemming van vandaag is Ballen op het eiland Samsø. Er waait een oostenwind. Buiten de haven hijsen we meteen het grootzeil en rollen de fok uit. We gaan met een fijne 6,5 Kts vooruit. We laten Tunø achter ons en varen langs de westkust van Samsø naar het zuiden. De kustlijn ziet er prachtig uit. 

Bij de zuidpunt moeten we even hoog aan de wind opkruisen. We passeren een minuscuul windmolenpark dat bestaat uit een rijtje van 10 windmolens. Als we de zuidpunt gerond hebben, komt Ballen langzaam in zicht. Voor het laatste stukje zetten we nog even de motor bij. We zijn heel benieuwd hoe druk het in de Ballen Lystbådehavn zal zijn. De haven staat er om bekend om goed gevuld te zijn. Voor ons doen zijn we aan de vroege kant, dus we hebben hoop. Tegen tweeën ruimen we de zeilen op, hangen de fenders op en slaan de lijnen aan. Vervolgens draaien we het haventje in. 

Het is er al gezellig gevuld. Het is ons niet helemaal duidelijk of de lege plekken langs de kant met onder andere de mooring balls vrij zijn. Voor de zekerheid leggen we langszij bij een pakketje van twee zeilboten. We liggen dicht bij de ingang van de haven. Met de huidige oostnoordoosten wind is er wel de nodige swell of deining. In de loop van de avond zou de wind iets meer naar het zuiden moeten draaien en wordt het hopelijk wat minder met de swell. 

Na een nachtje zonder stroom, willen we vandaag graag weer aan de walstroom. We hopen dat onze elektriciteitskabel lang genoeg is, anders moeten we de kabel verlengen. Van ons achterschip langs het achterschip van onze beide buren, redden we het net naar de paal. We hebben niet meteen walstroom, want daarvoor moet er eerst betaald worden. Paul Michèl, Renata, Myrthe en Judith gaan aan wal. Het is een leuk havengebied. Aan onze rechterzijde de gezellige drukte van de haven. Aan de linkerzijde de gezelligheid van het strand. Aan het eind van de haven is een ijstent, een kleine supermarkt, een viszaak en ook het havenkantoor. Als we in de rij bij de automaat staan, blijkt dat je voor de walstroom heel specifiek moet opgeven om welke paal en welk stopcontact het gaat. Gelukkig is Maxim aan boord gebleven. Terwijl hij naar de paal loopt om te kijken, wachten wij onze beurt af. Zo hebben we het snel voor elkaar. Op de boot zetten we de bimini op in verband met het zonnige weer en dan schroei je weg in de kuip.

We hebben trek gekregen. Paul Michèl stelt voor om een smørrebrød met sardientjes en salade erop te maken. Daar hebben we heel veel zin in. Inmiddels hebben we ons wel door de voorraad mayonaise heen gegeten. Terwijl Paul Michèl alvast begint met de bereiding, lopen Renata en Judith naar de supermarkt. Ze doen een paar kleine inkopen en lopen dan weer terug naar de boot, waar Paul Michèl het smørrebrød verder afmaakt. Als we net buiten aan ons maaltje willen beginnen, komt er een bootje aan dat bij ons langszij wil liggen, dus die helpen we eerst even. Daarna vallen we aan op het heerlijke smørrebrød.

Daarna is het eigenlijk wel tijd geworden voor een duik in het water bij het naastgelegen strandje. Het is zulk lekker weer, dat zelfs Renata met plezier een frisse duik neemt. Dus gaan Paul Michèl, Renata en Judith naar het strand. Myrthe en Maxim zitten met een puzzelboekje aan een picknicktafel op de kant vanwege de swell. Terug op de boot gaan we lekker chillen in de zon of onder de bimini. Paul Michèl maakt een lekkere spaghetti voor ons klaar, die we opeten in het zonnetje in de kuip. Dan gaan de schoenen aan en haasten we ons naar de ijssalon, want op zo'n mooie zomerse dag hebben we wel een ijsje verdiend. Het is tien voor acht en over tien minuten gaat dit zaakje dicht. Het duurt echter wel even, want één meisje moet het snackgedeelte en de twee ijsgedeeltes alleen bedienen. Met ieder een lekker ijsje in de hand lopen we een rondje door de haven en langs de kustlijn. 

Aan de zuidzijde van de haven blijkt een oude kalkoven te liggen, waar we ook nog even gaan kijken. Met een pitstop bij de douches gaan we daarna fris gewassen de film afkijken en daarna slapen.

Afstand door het water: 22,8 NM; Duur: 3 uur en 39 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,8 Kts