Nog één weekend koesteren we onze oude en getrouwe boot op het water van het IJsselmeer. We doen Hindeloopen aan, waar we met onze neus in de festiviteiten vallen en varen met een bakstag windje op de gennaker terug naar Lelystad.
Lelystad - Hindeloopen
Vrijdag 27-06-2025
Het begint een beetje gebruikelijk te worden...we vertrekken later dan we eigenlijk zouden willen. Maar we hebben geen haast, want we gaan tenslotte een weekendje zeilen om lekker te ontspannen en om even weg te zijn uit het leven van alledag. Het is wel een bijzonder weekend. Waarom zul je wellicht denken? Nou, dat zit als volgt. Terwijl we uiteraard onwijs veel zin hebben om over een paar weken met ons nieuwe schip op pad te gaan, koesteren we nu nog even ons huidige schip. Een schip waarmee we al zoveel mooie momenten hebben beleefd en dat ons zo trouw iedere keer weer veilig thuis heeft gebracht. Een beetje een dubbel gevoel dus...
Met een korte stop bij de supermarkt om nog een keer van die heerlijke gemarineerde procureurlapjes te halen, komen we aan in de haven. Er wordt hard gewerkt om de Nautische Braderie op de Jeugd & Ledendag voor te bereiden. Wij manoeuvreren onze bagagekar hier tussendoor. We tillen alles aan boord, brengen de kar terug en brengen de boot in gereedheid. Het gaat als een speer en voor we het weten kunnen we los gooien en vertrekken. In de haven lijkt het best behoorlijk te waaien, meer dan de windkracht 4 Bft, die we eigenlijk hadden verwacht aan de hand van de voorspellingen.
Direct buiten de haven hijsen we het grootzeil en rollen het fok uit alvorens af te vallen richting het noorden. Heerlijk om meteen de motor uit te kunnen zetten en onder zeil te zijn. De bestemming is nog onbekend, maar met de westzuidwesten wind is een bestemming in het noorden sowieso goed. Renata neemt plaats aan het roer en staat lekker te sturen. Net voorbij de punt van de dijk neemt de wind plotseling flink toe. Van een knoop of 14 à 15, schieten we plotseling naar de 20 Kts. Met onze volle zeilen lopen we een beetje uit het roer en het is zaak de beweging goed op te vangen en als de druk afneemt weer terug sturen. Die plotselinge verandering van druk had Renata even niet zien aankomen. We zetten de zeilen snel wat losser. Goed om die armspieren een beetje te trainen voor de zeiltrip van deze zomer.
Renata stuurt de boot verder richting de punt van de ondiepte. Als we dat punt bijna zijn genaderd. blijkt de kapitein niet helemaal tevreden met de gevaren koers. Renata heeft de hoek minder afgesneden dan had gekund. Blijkbaar hadden we niet allebei hetzelfde idee bij het koersen op de hoek van de ondiepte. Ach, gelukkig was het sowieso in noordelijke richting, dus geen man over boord.
Het is best wel werken, maar met de halfwindse koers gaat het heerlijk en we hebben een lekkere snelheid. De keuze is dan ook snel gemaakt. We varen Stavoren voorbij en knopen die extra paar mijl naar Hindeloopen er aan vast. Zodra we meer voor de wind komen te varen, begint het fok wat te klapperen en rollen we deze alvast in. Niet veel later wordt het tijd om de boot in gereedheid te gaan brengen voor aankomst in de haven. Renata haalt de fenders naar boven en uit de ankerkluis en slaat de lijnen aan. Vervolgens gaan we in de wind liggen en trekken de grootschoot aan, zodat de giek weer midden boven de boot komt te hangen. Renata zet de grootzeilval los en geeft de lijn aan Paul Michèl die aan het roer staat. Rustig laten we het grootzeil zakken tussen de lazy jack lines. Vastbinden doen we zometeen in de haven wel.
Het loopt inmiddels tegen half acht, dus het havenkantoor is gesloten. We zoeken zelf een plekje in de haven. Na het opruimen gaat Paul Michèl een heerlijke salade met procureurlapjes maken en Renata begint alvast aan de blog. Als we na het eten willen gaan douchen blijkt er naast ons onder de steiger een aalscholver te zitten. We zien ze meestal als lantaarnpaalzitters, maar deze heeft voor een natuurlijker alternatief gekozen. Weer opgefrist installeren we ons later op de bank met een film.
Afstand door het water: 32,6 NM; Duur: 4 uur en 56 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,8 Kts
Zaterdag 28-06-2025
We hebben een goede nacht, al realiseren we ons regelmatig dat het buiten nog best flink waait. We starten rustig op met een ontbijtje in de kuip. Na het ontbijt ruilen we onze korte broek toch maar weer om voor een lange. De zon is weg en dat maakt het een stuk frisser. We zitten in dubio of we de oversteek naar Medemblik zullen maken of nog een dagje in Hindeloopen zullen doorbrengen. De wind komt net als gisteren uit het westzuidwesten en dat is precies uit de richting van Medemblik. De overtocht betekent in dit geval opkruisen, waarbij je door het nabijgelegen windmolenpark maar een klein rakje kunt maken in noordwestelijke richting. Er liggen ook nog wel wat klusjes die we moeten afmaken. We besluiten om er gewoon lekker nog een nachtje aan vast te plakken hier in Hindeloopen, mits we kunnen blijven liggen uiteraard.
Op weg naar het stadje lopen we langs het havenkantoor om deze twee nachten af te rekenen. Daarna lopen we door naar 'ons winkeltje'. Een zaakje - onder de naam Iekoon - met leuke snuisterijen, lekkernijen, outdoor kleding en nog veel meer. Al voor we het betreffende straatje in lopen stuiten we op een grote groep met motorrijders die door Hindeloopen heen toeren. Overal hangen ook vlaggetjes want Hindeloopen viert dit jaar 800 jaar stadsrechten en het is ook nog eens Beurtschependag. Zo vallen we zomaar weer met onze neus in de evenementen.
Eerst maar eens lekker rondneuzen in het Iekoon, waar we een soort traditie hebben met het kopen van jassen en outdoor vesten. Ook deze keer verlaten we de winkel niet met lege handen. Met een tas vol vervolgen we onze route richting de Grote Kerk. Gisteren op het water viel het ons op hoe scheef het onderste gedeelte van de toren staat. Het bovenste gedeelte staat wel recht, dus is waarschijnlijk later een keer herbouwd. Als we binnen een kijkje nemen blijkt dit ook het geval te zijn.
GROTE KERK HINDELOOPEN
Wat we van de Grote Kerk zien staan is de noordbeuk. Het huidige gebouw is gebouwd in 1632 op de oude fundamenten van de kerk van 1517. Deze oude kerk werd in 1570 verwoest door West-Friese bannelingen. Ruim 20 jaar later werd er begonnen met de wederopbouw. De nieuwe kerk hield het niet lang vol, want hij was al snel te klein. Hij werd afgebroken en op de fundamenten werd in 1632 een nieuw kerkgebouw neergezet. De zuidbeuk werd een kwart eeuw later toegevoegd.
Pas in 1683 werd de toren voorzien van klokken, die door Petrus Overney te Leeuwarden werden gegoten. Op één van de klokken staan het stadswapen en de namen van de leden van het gemeentebestuur vermeld.
IN 1701 is de bliksem in de toren geslagen tijdens een kerkdienst. De bovenste drie omgangen brandden volledig af. Een aantal jaren werd Hindeloopen ontsierd door een afgebrande toren, hoewel men op het gehavende deel een houten torenspitsje had gemaakt. In 1734 werd de toren herbouwd zoals hij er nu uitziet.
In 1892 is het kerkgebouw (noord- en zuidbeuk) afgebroken wegens bouwvalligheid. Alleen de noordbeuk is toen herbouwd. Men had ook geen tweede beuk meer nodig, omdat het inwoneraantal inmiddels aardig was geslonken.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de klokken weggenomen. Na de oorlog kon nog één klok worden achterhaald. De tweede moest opnieuw worden gegoten.
In de jaren 1970-1975 werden zowel binnen als buiten restauraties uitgevoerd. De scheve toren werd enigszins 'opgekrikt', omdat deze teveel uit het lood hing. Nog steeds lijkt het echter alsof de toren de neiging heeft op de kerk te willen vallen.
Bron: Informatie in kerk
We vervolgen onze route door de straatjes van Hindeloopen, kijken even bij het water en stuiten vervolgens op een markt met onder andere ambachtelijke producten. Hier proeven we wat delicatesse kazen, erg lekker! De markt brengt ons bij de kom voor het sluisje. Dit ligt door de festiviteiten helemaal vol met diverse platbodems. Dus hoe zal het afgelopen zijn met de klompen die hier uit het water staken. Voor het verhaal hierover verwijzen we naar de blog 'Wat is dat toch met die wind?'. We spreken Theo de kunstenaar en horen dat de benen even mogen rusten onder de brug. Hij heeft ze voor het evenement tijdelijk moeten verwijderen. We nemen nog een kijkje in zijn atelier om te zien hoe het kunstwerk waar hij vorige keer aan werkte is gevorderd. Het hangt inmiddels aan de muur.
We minderen vaart bij beurtveer de Aebelina - een houten skûtsje en replica uit 1861 - en raken aan de praat met schipper Joop Zwart en zijn vrouw. We klimmen aan boort en nemen een kijkje. Dit schip heeft een ongestaagde mast, wat zoveel betekent dat deze mast niet gestabiliseerd wordt door stagen die de mast aan de zijkanten en de voor- en achterkant ondersteunen. De term 'beurtveer' heeft zijn oorsprong in de historische beurtvaart, waarbij beurtschepen passagiers, vee en goederen vervoerden langs vaste routes, volgens een vaste dienstregeling en met vaste tarieven, waarbij 'om de beurt' werd geladen en afgevaren. Je kunt meer over dit bijzondere schip vinden op: https://www.skutsjemuseum.nl/meevaren-op-de-aebelina/meevaren-aebelina.
Na dit bezoekje doen we een paar kleine boodschapjes bij de buurt-SPAR en lopen terug naar de boot. Als we aan komen lopen zien we op de lijn naast onze boot tussen de boxen een vijftal zwaluwen zitten. Er zijn er hier veel van te vinden. Gelukkig zijn het er vijf, want één zwaluw maakt nog geen zomer...
We gaan klusjes doen of eigenlijk beter gezegd, Paul Michèl gaat klusjes doen. Hij moet nog een krokodillenklem monteren op een draad naar de accu. Verder moet het voorlicht gerepareerd worden. Naast het haperen wat voortkomt uit corrosie, is de bedrading ook nog losgegaan. Ook de slotplaat van de deurtjes van de kuip moet nog beter vastgezet worden en last but not least kunnen we eindelijk de nieuwe latjes in de kuipbakjes monteren.
HET KLUSJE MET DE KUIPBAKJES
Weet je nog hoe de oude latjes eruit zagen en hoe Paul Michèl bezig was met de nieuwe latjes? Even een paar oude foto's erbij. Op deze foto ziet het kuipbakje er wel extra verschrikkelijk uit, omdat de voorjaarsschoonmaak toen nog niet had plaatsgevonden... 🫣
De latjes zijn inmiddels op de juiste lengte gemaakt en gelakt en kunnen nu worden gemonteerd. Daarna kunnen de bakjes weer netjes gekit worden teruggeschroefd. Wat een ander gezicht is dat zeg! Dankjewel buurman Sam voor de mooie lat!
Renata maakt weer een lekkere fruitsalade en we genieten in het zonnetje. In de loop van de middag doen we nog een rondje door het stadje. Het is in de tussentijd helemaal volgestapeld in de voorhaven en de feestelijkheden zijn in volle gang.
In de haven krijgen we Nederlandse buren. Misschien denk je waarom zeg je 'Nederlandse buren'. Nou, de Marina Hindeloopen blijkt een soort Duitse enclave. Op de steiger dwars op de onze wapperen alleen Duitse vlaggen en Nederlandse gastenvlaggetjes. De drie boxen naast ons hetzelfde verhaal. En als we groeten in de haven hebben we meer succes als we Duits spreken, dan als we Nederlands spreken. Je waant je op vakantie.
Eind van de middag maken we een rondje over de grote steiger die rondom de haven loopt. Bootjes kijken en ideeën opdoen. Zo zien we bij een Bavaria met een soortgelijke opening aan de achterzijde als wij straks zullen hebben op onze nieuwe boot, een plexiglas plaat. Dat zou voor ons ook weleens een mooie oplossing kunnen zijn, want Renata houdt niet zo van openingen aan de achterkant van de boot.
De lust om te koken is er vandaag niet echt en de gebakken vis lonkt. Paul Michèl haalt een bakje gebakken mosselen en een gebakken scholletje. Onder het genot van livemuziek van het feest op het haventerrein brengen we onze avond door in de kuip.
Hindeloopen - Lelystad
Zondag 29-06-2025
Wederom een mooie nieuwe dag met heerlijk weer om buiten te ontbijten. De zon is al flink warm. We bekijken de windvoorspellingen en zien dat we zoals verwacht te maken zullen hebben met een noordnoordoosten wind. Gennakerweer dus! We diepen de gennaker op uit de bakskist, pakken de gennakerlijn en de katrollen en we hijsen de gennaker in zijn sok alvast in de mast. Voor wie niet precies weet wat we daar mee bedoelen het volgende. Een gennaker is een zeer groot zeil dat wordt gebruikt bij ruime en lichte wind. Ruim betekent dat de wind ergens van achteren komt en licht is bij een niet te hoge windkracht. Vandaag verwachten we windkracht 3 Bft en dat is dus een uitstekende wind om met een gennaker te varen. De gennaker is van een hele lichte stof gemaakt - vergelijk het met een soort parachutestof - en is opgeborgen in een soort sok - of condoom zo je wilt - die vanaf het topje van het zeil naar beneden over het zeil wordt geschoven om deze uit te wind te kunnen halen en op te bergen. In tegenstelling tot een rolfok, dat je uitrolt bij het zeilen of een grootzeil wat doorgaans gehesen wordt, moet de gennaker dus uit zijn sok worden gehaald. Dit doe je door de sok met behulp van lijnen naar de top van de mast te trekken. De wind zal het zeil openen en met de gennaker lijn, zet je het zeil buitenlangs achter bij de kuip via een katrol vast.
Het zal best een lang dagje worden, dus we gaan redelijk bijtijds het water op. Om half elf gaan de trossen los en verlaten we de jachthaven van Hindeloopen. We varen een klein eindje het open water op alvorens de sok van de gennaker te lichten, zodat de gennaker zich kan openen. Ondanks we maar af en toe met een gennaker zeilen, zit de routine er nog wel in. De sok is wat eigenwijs en wil niet meteen soepel omhoog, maar met een beetje beleid staat de gennaker al snel. Meteen gaan we met 5,5 Kts vooruit, terwijl er maar een wind waait van zo'n 8 Kts. Een heel mooi rendement dus.
We verplaatsen rustig richting Stavoren, waar de wind een tijdje wat minder wordt. Meer dan zo'n 4 kts wind meten we niet en de snelheid wordt dus ook navenant minder, namelijk nog maar 2,9 Kts. Maar het is heerlijk weer en we hebben de hele dag de tijd, dus we vinden het prima. Het is een gezellige drukte op het water en we moeten wel actief een oogje in het zeil houden en af en toe wat bijsturen.
Na Stavoren zetten we onze koers op de punt van de ondiepte tussen de tonnen ET 45 en ET 47. Met de wind die nu bijna recht van achteren komt valt onze koers met de gennaker over bakboord niet vol te houden. De gennaker wil zelf eigenlijk ook al naar stuurboord verhuizen en met de weinig wind op dat moment, kunnen we gijpen zonder de sok eerst te laten zakken. Aangezien wij met één gennakerlijn werken, moeten we de lijn dan fysiek van bakboord via het voorschip naar stuurboord verplaatsen. Deze koers voelt meteen al veel prettiger aan. Ook begint de wind langzaam weer iets toe te nemen en daardoor verplaatsen we ons nog stabieler.
De punt van de dijk waar de aanloop zich bevindt naar de havens en de Houtribsluizen, kunnen we met deze koers net niet halen, dus we besluiten om nogmaals te gijpen. Omdat de wind nu harder is dan eerder, zal nu eerst de sok weer naar beneden gehaald moeten worden om het zeil slap te laten vallen. De sok wil echter met geen mogelijkheid naar beneden, omdat deze op mysterieuze wijze om de voorstag heen is gedraaid. Omdat het gijpen meer tijd in beslag neemt dan voorzien, starten we de motor om wel op koers te blijven. Vervolgens moeten we nog steeds de gennaker zien te strijken. We zien geen andere oplossing dan de sok in zijn geheel te laten zakken. Hierbij moeten we oppassen dat het zeil niet helemaal in het water belandt. Nadat de sok een stukje is gezakt, zijn de lijnen weer ontward en kunnen we de sok alsnog over de gennaker trekken. We trekken de sok dus weer richting de top van de mast, maar door deze exercitie heeft de onderkant van de gennaker wel het water geraakt. Nadat de sok grotendeels weer om de gennaker zit, laten we de sok alsnog in zijn geheel zakken en leggen we de sok met de gennaker in het gangboord en vervolgens stoppen we het droge gedeelte in de zak. Straks in de haven moeten we dat natte stukje nog maar even laten drogen. Alles bij elkaar zijn we tevreden hoe goed we dit probleem samen weer hebben opgelost!
We laten het zeilen voor dit laatste stukje nu maar voor wat het is en varen op de motor verder naar de haven. Om even na half zes meren we weer aan in onze thuishaven. Onze buren Huibrecht en Cyrille van de Wilde Zwaan zijn ook net terug van een paar daagjes zeilen. Dit loopt uit op een borrel aan boord van de Wilde Zwaan. Erg leuk om onze zeilervaringen en plannen voor de zomer uit te wisselen. Wie weet komen we elkaar nog ergens tegen in Denemarken. We wisselen in ieder geval gegevens uit.
Voor we het weten loopt het al tegen achten en wordt het hoog tijd om de spullen te verzamelen en op huis aan te gaan. De maaltijd is er een beetje bij ingeschoten, dus onderweg halen we nog een klein hapje voor de snelle trek. Weer een heerlijk weekend. Misschien wel het laatste met onze oude vertrouwde Bavaria 1060. Dat is wel een raar idee...
Afstand door het water: 31,9 NM; Duur: 7 uur en 5 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,0 Kts
Logs van onze tochten
Hieronder staan de logs van onze tochten afkomstig van de SWAY tracker. Als je klikt op de afbeelding van één van onderstaande tochten dan kun je meer details over deze tochten bekijken.
Klik op de afbeelding om meer details over de tocht te bekijken.
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een ❤️ te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Dat zal straks wel even slikken zijn wanneer jullie afscheid nemen van de boot. Gelukkig hebben jullie goede herinneringen en prachtige foto's. Voor nu een heerlijk weekend met prachtig zeilweer.
Weer een interessant verhaal. De geschiedenis van Hindeloopen dan denk ik gelijk aan het schaatsmueum Weer wat van het verhaal achter de gennaker. Ik heb ze wel mee zien varen. Maar nu ken ik het nut ervan.
Weer een prachtige reportage en vooral ook mooie foto’s.
Straks nog meer plezier met de nieuwe aanschaf . Proficiat en veel geluk ermee.