EEN NIEUW SCHIP EN OP WEG NAAR HELGOLAND

Na weken wachten was het dan eindelijk zover. Op vrijdag 18 juli namen we ons nieuwe schip in ontvangst. Een bijzonder moment gevolgd door dagen van poetsen, inrichten en voorbereiden. Totdat dinsdag 22 juli na het omdopen van het schip voor het eerst de trossen los gingen, op weg naar Denemarken.

Monnickendam

Vrijdag 18 juli 2025 - Maandag 21 juli 2025

Wekenlang tellen we af. We denken na over wat er moet gebeuren met het nieuwe schip en halen alles wat we nodig hebben zoveel mogelijk van onze Ohana Junior, zoals we ons vorige schip voor het gemak maar zullen noemen. In twee huizen ligt inmiddels de woonkamer vol met spullen. Op de dag van de overdracht laden we twee auto's helemaal vol en rijden naar Monnickendam. Daar zal om 11.00 uur de overdracht plaatsvinden. In de haven brengen we vooraf nog een bezoekje aan het havenkantoor om onder andere onze kentekens aan te melden voor doorgang door de slagboom. Jan en Erna staan ons al op te wachten op het schip, een Bavaria 44 Cruiser. In onze blog 'Koopzondag in Monnickendam?' vertelden we al meer over dit schip en onze zoektocht. 

We maken gezamenlijk nog een rondje door het schip voor de laatste wetenswaardigheden voor de overdracht. Eerder was Paul Michèl al langs geweest voor een uitgebreide ronde door de boot. We eten een gebakje op de overdracht en dan is het zover. Voor Jan en Erna emotioneel om na 23 jaar afscheid te nemen van hun schip, voor ons uiteraard alle begrip daarvoor, maar ook blijdschap omdat dit een eerste stap is naar onze toekomstplannen.

In de middag gaan we aan de slag. Kijken wat er allemaal nog aan boord is achtergebleven, een beetje poetsen en de eerste ladingen spullen naar de boot brengen. Op zaterdag volgt er nog zo'n dag. In de middag komen Rietje (de moeder van Paul Michèl) en Peter (de broer van Paul Michèl) onze nieuwe aanwinst bewonderen en wat zijn ze enthousiast. De eerste borrel in de kuip onder de bimini is een feit. Ook regelen we vandaag dat we ons MMSI-nummer overzetten naar onze nieuwe boot.

Zondag doet Paul Michèl wat klusjes, waaronder het ophangen van de televisie en Renata richt zich op de buitenkant van de boot en poetst het polyester en teak nog een keertje voor we vertrekken. Het is wederom een lange dag, waarin een gezonde maaltijd wat op de achtergrond raakt. Op de terugweg maken we een tussenstop bij de KFC om snel en makkelijk wat energie op te doen. 

Dan is het inmiddels maandag en gaan we thuis druk aan de gang om kleding, boodschappen en de laatste dingen te verzamelen en in te slaan. Ook dit levert weer twee volle auto's op. Eind van de middag vertrekken we naar Monnickendam. Paul Michèl haalt zijn dochter Annemijn op en Renata rijdt rechtstreeks naar de haven. Omdat wij zo in vakantiestemming zijn, zou je bijna vergeten dat er ook nog gewoon mensen aan het werk zijn en we belanden dus midden in de spits. Renata loopt daarbij een vertraging op van een kwartiertje, dus te overzien. Paul Michèl en Annemijn hebben wat meer vertraging door twee ongelukken onderweg. Weer moeten er een aantal karren naar de boot worden gebracht. Paul Michèl en Renata kunnen inmiddels geen kar meer zien... 

We eten gezellig wraps met Annemijn en gaan vervolgens douchen en naar bed, het eerste nachtje op de nieuwe boot. En zo zullen nog meer eerste momenten volgen. Het is de bedoeling om morgen te vertrekken, maar er zijn nog een aantal klusjes te doen. De bijboot moet nog opgehaald worden, het stoomlicht gerepareerd en de stickers op de romp verwijderd en vervangen door Ohana in verband met het omdopen.

Monnickendam - Stavoren

Dinsdag 22 juli 2025

Na vier dagen al om zes uur wakker te zijn geworden en opgestaan - wellicht door de adrenaline - is het vandaag ietsje later, een uur of acht. We hebben heerlijk geslapen in ons nieuwe grote bed. We ontbijten - waarmee het eerste ontbijt aan boord ook een feit is. Dan is het zoeken naar een geschikte plek om met de naamstickers aan de slag te gaan. We starten voor de eerste keer zelf de motor en verlaten onze box. We gaan eerst langszij liggen aan de steiger waar de boot nu ook al ligt, maar daar is de steiger eigenlijk te hoog en zou de bijboot noodzakelijk zijn. Daarvan was het eigenlijk niet de bedoeling om die voor de overtocht op te blazen. Terwijl we onderweg zijn naar het havenkantoor om de bijboot op te halen, besluiten we dat de bijboot in gereedheid brengen nu teveel tijd kost. We informeren in plaats daarvan bij het havenkantoor of er wellicht een steiger is die lager is en daarmee geschikter om met de stickers aan de gang te gaan. En die is er!

We varen naar deze plek en leggen de boot met de bakboordpunt zo dicht mogelijk bij de steiger. Annemijn begint met föhn en poetsdoek. Renata hijst ondertussen Paul Michèl in de mast om het stoomlicht te repareren. Dit is zo gepiept. Daarna gaan Renata en Paul Michèl ook helpen bij het poetsen. Ondertussen hebben we de nodige aanspraak op de steiger, waar we tijdelijk liggen. We hebben de halve steiger geconfisqueerd met schoonmaakspullen en om de boot dichtbij de kant te leggen, lopen er ook wat lijnen over de steiger heen. Na het poetsen komt het spannende gedeelte, het plakken van de letters. Gelukkig zijn we heel tevreden over het resultaat.

Vervolgens moeten de lijnen weer los, varen we weg van de plek en draaien de boot om om ook de andere zijde van nieuwe letters te voorzien. Het is gelijk een goede oefening in manoeuvreren, want dat is natuurlijk toch even anders dan we gewend zijn. Wel makkelijk dat we nu ook een boegschroef hebben. Uiteindelijk is het tegen vieren dat we de nieuwe letters op de romp hebben zitten en we ons klaar kunnen maken voor vertrek.

Gezien de windvoorspellingen - westenwind - en de windkracht 5 à 6 Bft voor de kust bij IJmuiden en dan ook nog het getij dat niet gunstig viel, besluiten we over het IJsselmeer naar het noorden te varen. Eerst maar naar Enkhuizen en dan besluiten we wel hoe verder. Na de watertanks nog een keer helemaal volgegooid te hebben, gaan de trossen los en is onze eerste trip een feit. In twee uurtjes varen we naar de Krabbersgatsluis in Enkhuizen. Renata roept de sluiswachter op met de marifoon en hoort dat de sluis al voor ons openstaat. We schutten als enige schip. 

Na de sluis zetten we koers richting Stavoren. Onderweg eten we het pastamaaltje dat Paul Michèl al had klaargemaakt voor vertrek. In nog eens ruim drie uur zeilen we naar Stavoren. Alles bij elkaar met gemiddeld zo'n 6,5 Kts (zonder sluis). Het achteruit aanleggen in de box gaat best heel goed. Het is wel even wennen natuurlijk, omdat wij nooit achterstevoren in onze box lagen. De box die we hier in Stavoren hebben uitgekozen is net wat groot, dus het vergt een paar pogingen om de zwaardere lijnen dan die wij gewend zijn om de boxpalen te gooien. Maar... het lukt! 

Voor het donker gaat worden leggen we ook nog de lifelines aan dek, zodat we bij de overtocht gezekerd zijn aan dek en indien nodig in de kuip. Dan is het tijd voor een verfrissende douche. Even vrezen we dat we de doucheruimte niet meer inkomen, want de schuifdeuren gaan maar niet open. Na enkele minuten, als twee van ons op zoek gaan naar andere mogelijkheden om binnen te komen, gaat plotseling toch de deur open. Dat is fijn! Voor we gaan slapen bespreken we nog het plan de campagne voor morgen. Hoe staat het met de wind en getijden, hoe laat vertrekken we en waarheen? De conclusie van alle informatie die we hebben verzameld is morgenochtend rond 6.00 uur vertrekken naar Kornwerderzand en eindbestemming Helgoland. De wind voelt niet goed voor een rechtstreekse oversteek naar Thyborøn, dus daarom gaan we via Helgoland.

Afstand door het water: 30,6 NM; Duur: 5 uur en 14 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,9 Kts

Stavoren - Helgoland

Woensdag 23 juli 2025

Kwart voor zes gaat de wekker. Na een viertal dagen al lang voor zessen uit onszelf wakker te zijn geworden, valt de wekker vandaag nog niet mee. Waar het de bedoeling was om om zes uur de trossen los te gooien is dat uiteindelijk toch half zeven. Maar... het tanken dat we hadden ingepland in Makkum, laten we achterwege. Er is nog voldoende brandstof aan boord om zonder problemen in Helgoland te komen en daar zijn de dieselprijzen stukken lager. Het half uur dat we hiervoor ingerekend hadden is dus komen te vervallen en daarmee is half zeven vertrekken helemaal prima.

Om 6.50 uur zijn we onder zeil en varen we 7 Kts bij 13 Kts wind. Annemijn maakt een lekker ontbijtje klaar. In iets meer dan een uur gaan we weer met zo'n 6,5 Kts richting de Lorentzsluizen bij Kornwerderzand. Als we aankomen zien we vanuit de verte al heel wat masten voor de sluis liggen. We zijn benieuwd of we wel mee zullen kunnen schutten. Van één van de wachtenden begrijpen we dat een deel in de kleine sluis zal gaan en de rest in de grote sluis mag schutten. Wij mogen dus omkeren en naar de grote sluis varen. Als een groot binnenvaartschip de sluis heeft verlaten, varen wij in. In de sluis liggen we met drie boten naast elkaar. Wij liggen aan de stuurboordwal. Langszij komt een echtpaar liggen met een Contest 45.

Bij ons op de eerste twee rijen gaat het er rustig aan toe, maar erachter is het een rommeltje. Eén boot komt achterstevoren te liggen, één vaart met zijn preekstoel de vlag van zijn voorligger in tweeën en een derde laat een fender in het water vallen. Deze drijft richting onze boot, dus Annemijn vist deze uit het water. De eigenaresse van de fender vraagt of Annemijn de fender niet even kan komen brengen door op de (zeer hoge) kant te klimmen. Als Annemijn hier nee op zegt, gebaart de vrouw dat ze toch wel met een voetje op de kant kan klimmen. Het is goed met deze mevrouw... We gooien de fender op de kant en de sluissteward brengt deze weer naar de eigenaresse. Probleem toch weer opgelost.

Voordat de hele sluis efficiënt is gevuld, gaat er wel wat tijd overheen. Ondertussen kletsen wij wat met onze buren van de Contest 45. Na ongeveer een drie kwartier gaan we eindelijk schutten. Het waterpeil stijgt zeer snel en we moeten ons best doen om de boel in bedwang te houden. Voor we het weten moeten we onze lijnen verleggen naar boven op de kademuur, omdat de bolders in de muur te laag komen te liggen. Gelukkig houden we ons schip en dat van onze aangelijnde buren in bedwang.

Na de sluizen schieten we als een speer met meer dan 7 Kts over het wad richting Harlingen. In een klein uurtje zijn we al voor Harlingen. Daar moeten we het fok weer inrollen en het grootzeil laten zakken, want vanaf Harlingen is het recht tegen de wind in richting Vlieland, motoren dus. Toch gaan we nog 6,6 Kts, want de stroom hebben we wel mee. Tegen half één kunnen we de zeilen weer hijsen en kruisen we op tussen Vlieland en Terschelling. Het hijsen van de zeilen is nog even wennen, omdat met een lazybag de lazyjack-lines blijven zitten en de zeillatten hier tijdens het klapperen van de zeilen soms even achter blijven hangen.

Om één uur zijn we de ondiepte voorbij en draaien we in oostelijke richting, waarbij we met 8,0 Kts vooruitschieten. Erg snel voor onze begrippen. We hebben ruime wind en ook golven van opzij of schuin achter. Niet zo'n hele fijne koers. Annemijn voelt zich al snel misselijk en gaat een tijdje slapen. Ook Paul Michèl loopt er niet happy bij. Dan ontdekt hij ook nog dat ons bed nat is... Blijkbaar is het voorluik niet helemaal gesloten en niemand weet ook meer dat hij of zij het heeft opengezet. Niet dat dat wat aan het natte bed zou veranderen. Het dekbed gaat naar buiten om te drogen in de wind. Daarna gaat ook hij een tijdje plat in de kuip gezellig op het bankje bij Renata. Ondertussen houdt Renata de koers in de gaten.

Zonder de meters waar we zo aan gewend zijn is dat laatste wel een beetje een uitdaging. We pakken dus ook maar onze vertrouwde B&G-app erbij. Hier ziet Renata dat we dreigen de ondiepte boven Ameland in te varen. Dat wordt dus even koers bijstellen en voor de zekerheid de app er maar wat meer bij houden. Door het gebrek aan eetlust bij een deel van de bemanning slaan we de avondmaaltijd vandaag maar over. Ook overleggen we of het niet verstandiger is om een tussenstop te maken op Borkum. Met twee zieke bemanningsleden is een nacht doorvaren op een nieuw schip met andere apparatuur wellicht niet zo'n strak plan. Omdat de afslag naar Borkum nog even op zich laat wachten, stellen we een besluit hierover uit.

Rond half acht is Renata samen met Annemijn bezig om te bekijken wat voor schip er voor ons te zien is en of dat op ons afvaart. Het blijkt vrijwel stil te liggen en is een boorschip. We zijn op dit moment nog op twee nautische mijl verwijderd van dit schip. Ondertussen hebben we het ook over het verwijderen van de twee riffen uit het grootzeil en dat krijgt ongemerkt de eerste aandacht. We varen dus nog een stukje door in oostelijke richting en vervolgens zijn we in de wind liggend nog even bezig om de reeflijnen los te zetten en het grootzeil te hijsen. Als we uiteindelijk weer terug op koers draaien zijn we inmiddels nog maar een halve mijl van het betreffende boorschip verwijderd. Paul Michèl schrikt hiervan, omdat we helemaal niet zo dichtbij hadden mogen komen. We zetten dus meteen koers van het schip af in de hoop dat we ons geen gedoe op de hals hebben gehaald. 

Niet veel later ligt er een groot schip op ramkoers met ons. Op de plotter zien we dat het schip bijdraait en we zien een loods aan komen varen. Wij varen rustig door. Als de loods aan boord is zet het grote schip koers achter ons langs.

Als we de afslag naar Borkum naderen is Annemijn weer een beetje op de been en met Paul Michèl gaat het ook ietsje beter. We besluiten dus door te varen naar Helgoland met het volgende nachtschema. 3 uur op (varen), 1,5 uur af (slapen) en dat twee aan twee. Renata begint om half twaalf met slapen. Ook dat is even wennen. In plaats van een overtochtbed midden in de boot, slapen we nu in één van de achterhutten. Ook moeten we wennen aan alle geluiden. Annemijn en Paul Michèl doen de eerste nachtwacht van anderhalf uur.

Donderdag 24 juli 2025

Als de anderhalf uur weer voorbij is, voelt het nog niet echt of  Renata geslapen heeft. Ze neemt dan het stokje over van Annemijn die heel graag de zon wil zien opkomen. Samen met Paul Michèl vaart Renata anderhalf uur verder. Met de windrichting is het moeilijk om te blijven zeilen en tegelijkertijd onder het verkeersscheidingsstelsel te blijven varen. Uiteindelijk besluiten we het klapperende fok in te rollen en het grootzeil ver uit te zetten, zodat we toch de juiste koers kunnen blijven behouden. We varen precies parallel aan het verkeersscheidingsstelsel. Ook de volgende anderhalf uur, als Paul Michèl slaapt en Annemijn en Renata de wacht houden varen we zo verder.

Als Renata het stokje om een uurtje of vier weer overgeeft aan Paul Michèl en Annemijn komt de Jade 1-boei langzaam dichterbij. Daar zullen we het verkeersscheidingsstelsel oversteken. Het is daar nog even spannend, want twee voor anker liggende schepen beginnen te manoeuvreren als wij er in de buurt zijn. Paul Michèl en Annemijn lossen dit uitstekend op. Met een paar keer gijpen nemen we uiteindelijk de bocht richting Helgoland. Paul Michèl komt Renata pas om een uurtje of acht wekken, ze hebben haar laten slapen. Helgoland is inmiddels in zicht.

Zodra we weer met z'n drieën in de kuip zijn, moeten de zeilen zo langzamerhand opgeruimd worden, de fenders opgehangen en de lijnen aangeslagen. We zijn klaar om te gaan bunkeren (tanken, dus niet eten...) in de Binnenhafen. De diesel is hier slechts €1,12, dus we gooien de tank vol voor €163. We worden (net als in onze herinnering van onze reis in 2022) niet zo vriendelijk bejegend als we aanleggen aan de steiger. Eerst liggen we al lange tijd te wachten op een groot motorjacht. Als we vervolgens als enigen in de hele haven willen tanken, moeten we helemaal voor aan het ponton liggen voor je weet maar never nooit en het is niet gauw goed genoeg voor de pomphouder. Ons anker moet bijna in de damwand liggen... Er is dus enige irritatie van beide kanten. Paul Michèl beklimt de ladder om te gaan betalen en krijgt daar excuses aangeboden. De pomphouder had een slechte nacht gehad... Tja, ook voor ons zijn er betere...

We varen terug naar de Südhafen. Hier zien we nog ruimte aan de steiger om af te meren. Om kwart voor tien liggen we weer vast in de haven na een goede overtocht en wat heeft onze Ohana het goed gedaan! We sluiten de elektra aan, ruimen de boel aan kant en gaan lekker ontbijten in de kuip. Paul Michèl bakt voor eenieder een heerlijk eitje met kaas. Dat gaat er wel in na een nachtje doorhalen zonder avondmaaltijd. Daarna blijkt dat er toch nog meer aan de hand is met het bed. Niet alleen het dekbed, ook het kussen en de onderlakens zijn flink nat. Balen... Dus alles kan weer naar buiten om te drogen. Dan blijkt de elektra al weer uit. Na ongeveer een kwartier is de €1,00 voor 0,74 kWh al weer op. Dat schiet dus niet erg op... Zal wellicht komen door het verwarmen van het warme water, die kunnen we beter uitzetten. 

Na de afwas vertrekken we voor een rondje eiland. Er is net weer een ferry aangekomen en het stadje loopt vol mensen met rolkoffers. We voelen ons een buitenbeentje zonder zo'n rollend exemplaar aan onze hand. Via de boulevard lopen we naar de lift die ons naar het bovenstadje Oberland brengt. Voor €1,00 de enkele reis mag je mee naar boven. Neuzend bij wat winkeltjes lopen we door naar de klif aan de noordwestzijde van het eiland waar de Jan-van-Genten huizen.